کیفیت مراقبت از بیماران دیابت نوع II در ایران

دیابت یک بیماری نسبتا شایع در ایران با شیوع 7.7 درصدی در سنین بین 25-64 سال و با بار بسیار بالاتر می باشد. این بیماری نه تنها مزمن و ویرانگر است که موجب درصد بالایی از مرگ مستقیم می شود، بلکه یک فاکتور خطر قوی برای دیگر شرایط مزمن دیگر مانند بیماری های قلبی عروقی می باشد. بدترین عوارض دیابت وقتی ایجاد می شود که کیفیت خدمات بهداشت و درمان برای بیماران فراهم نشده یا آنها از این خدمات استفاده نکنند. این مطالعه برای نشان دادن اولین تصویر ملی ارائه مراقبت برای بیماران دیابتی شناخته شده در ایران صورت گرفته است.

مطالعه همراه با «نظرسنجی نظارتی فاکتور خطر بیماری های غیرواگیر ملی ایران» در سال 2005 صورت گرفته است، یک مطالعه مقطعی با یک روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای که ایرانیان با سن بیشتر از 15 سال مورد بررسی قرار گرفتند.

تنها 6.4 درصد از پاسخ دهندگان تست  HbA1c را طی سال قبل پیش از پرسش انجام داده بودند و 25.7 درصد گزارش کردند که تحت معاینه پروفایل چربی در همان دوره زمانی قرار گرفته اند. پاسخ های مثبت برای معاینه های چشم و پا در سال منتهی به نظرسنجی به ترتیب 39.8 و 20.5 درصد بودند. حدود 97.4 درصد بیماران کنترل ضعیفی روی سطوح  HbA1c در نزدیکترین زمان داشتند. حدود 25 درصد نیاز به بهبود کنترل دیابت با توجه به سطح خونی لیپوپروتئین های با چگالی کم داشتند، و 45 درصد از آنها فشار خون بالا داشتند.

همه اندازه گیری های کیفیت مراقبت دیابت نوع II در بیماران دیابتی ایرانی برای معاینه چشم ضعیف بود. سیستم بهداشت و درمان کشور نیاز به تمرکز روی دسترسی بهتر و آسانتر بیماران به امکانات آزمایشگاهی همراه با برنامه آموزشی قوی برای ارائه دهندگان مراقبت و بیماران دارد تا به اجرای بهتر راهنمایی ها و استانداردهای بالینی مراقبت ها، کمک گردد. یک مکانیسم پیگیری برای بررسی روند کیفیت خدمات دیابتی ها در ایران لازم است.

واژه های کلیدی: دیابت شیرین- ایران- کیفیت مراقبت