ترجمه مقاله: تاثیر خاک بر عملکرد 26 گیاه علفی بومی مناسب برای فضاى سبز پایدار در مدیترانه

چکیده

گیاهان علفی بومی دارای پتانسیل برای بازسازی و احیا خاکهای متروک ، مانند خاک شهری یا محل سکونت انسان است.  احیای اکولوژیکی به دنبال استقرار چمنزار گیاه وحشی بومی میتواند به کاهش هزینه های مدیریت و به حفاظت از جمعیت گیاه بومی منجر شود. این مطالعه به منظور تعیین ویژگی های اکولوژیکی و نیازهای کاشت 26 گونه علفی بومی ایتالیا و جنوب اروپا جهت شناسایی پتانسیل فضاى سبز آنها در شرایط با نگهداری ضعیف انجام شد. گونه ها بر اساس سازگاری­شان به خاک غیرحاصلخیز در مناطق نیمه طبیعی و روستایی و ارزش زینتی­شان از جمله توانایی­شان در جذب حشرات انتخاب شدند. پلات های تک گونه (خالص) در سه خاک مختلف در نظر گرفته شد. جوانه زنی بذر، ظهور نهال، دینامیک گلدهی، و رشد گیاه مشخص شد. تیمارهای شکستن خواب در بهبود جوانه زنی بسیاری از گونه ها موثر بودند. به نظر می رسد درصد استقرار در عرصه و زیست توده تحت تاثیر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی خاک قرار داشت. بافت خاک کمی ظهور نهال را تحت تاثیر قرار داد، در حالی که بافت خاک و مقدار C و N  بر رشد گیاه، تعداد گل و طول مدت گلدهی تاثیر داشت. Dianthus carthusianorum, Verbascum blattaria, Matricaria chamomilla , Hypochoeris radicata دارای زیست توده بیشتر در خاکهای با عناصر غذایی کم بودند که نشان دهنده سازگاری انها به خاک غیرحاصلخیز است. Daucus carota, Papaver rhoeas, Verbascum sinuatum, Coleostephus myconis دارای زیست توده بیشتر در خاکهای حاصلخیز بودند که به نظر می رسد در رقابت با گونه های دیگر دارای پتانسیل زیادی بودند. ویژگی های اکولوژیکی گیاهان بومی از نظر ترکیب بذر گونه های مختلف برای ایجاد و حفظ جوامع گیاهی نیمه طبیعی در چشم انداز های با نگهداری ضعیف بسیار مهم است.

مقدمه

وارد کردن گیاهان علفی وحشی به چشم اندازهای انسان ساخت ، محیط های شهری یا روستایی، می تواند به طور بالقوه تاثیر بصری نامطلوب علف های هرز (بدون گلبرگ جذاب) را به یک حالت جذاب تبدیل کند که می تواند - شاید بطور ناخودآگاه - یادآور صحنه های دلپذیر روستاها باشد (Benvenuti, 2004).

از نظر بهبود زیبایی اکوسیستم های تخریب شده به خوبی میدانیم که خاک نقش مهمی در تکامل جوامع گیاهی ایفا می کند. بسیاری از مطالعات تایید کرده اند که یکی از مهم ترین عوامل کنترل یک ترکیب فلورستیک، حاصلخیزی خاک است (Marrs and Gough, 1989; janssens et al., 1998) هر چند متنوع ترین پوشش گیاهی بومی اغلب در خاک غیرحاصلخیز یافت می شود (Grime, 2001). خاک با محتوای عناصر غذایی کم، به ویژه نیتروژن و فسفر، به طور کلی با غنای گونه ها و تنوع زیستی زیاد در ارتباط است (Wilson and Tilman, 2002; Pywell et al., 2002).

در سراسر اروپا، در بسیاری از خاکهای غیرحاصلخیز در ييلاقات با استفاده از افزودن کود و دیگر اشکال تقويتی مانند استفاده از علف کش ها زراعت صورت گرفته است ، که منجر به از دست رفتن پوشش گیاهی علفی بومی همراه با کشاورزی گسترده شده است. گونه هایی که به عنوان علف های هرز غلات محسوب میشوند مانند Centaurea cyan us  و  Agrostemma githago در حال حاضر در ایتالیا کم شده است و تنها در مناطق حاشیه ای که در آن کشاورزی با استفاده از تکنیک های سنتی انجام میشود، حضور دارند (Pignatti, 1982).

خاک مناطق شهری با خاک های کشاورزی یا طبیعی فرق دارد (Craul, 1992). طيف آنها از خاک نسبتا دست نخورده تا خاک کاملا انسان ساخت بوده، و تا حد زیادی با نبود افق خاکشناسی طبیعی، مقدار ماده آلی کم، تاثیر زیاد انسان، کوبیدگی در ارتباط با تخریب ساختاری و تغییر در جمعیت و فعالیت ارگانیسم خاک شناخته شده است (Craul, 1992; Bretzel and Hitchmough, 2000; Hitchmough et al., 2001). اغلب رشد گونه های زینتی سنتی در خاک شهری دشوار است زیرا چنین گونه هایی خاک حاصلخیز با ساختار خوب را ترجیح می دهند. با این حال خاک شهری یک منبع بالقوه ارزشمند برای ایجاد زیستگاه و حفاظت از طبیعت محسوب میشود (Maurer et al., 2000)؛ شرایط تنش­زای آنها منجر به حاصلخیزی کم خاک شده و ممکن است نقش مهمی در ایجاد جوامع پوشش گیاهی غنی از گونه های بومی ایفا کند، و از دست رفتن این پوشش گیاهی در مناطق روستایی را جبران کند (Gilbert and Anderson, 1998).

در دهه گذشته علاقه به استفاده از گیاهان علفی بومی برای اهداف چشم انداز افزایش یافته که به دلیل توانایی های بالقوه آنها در استفاده در مناظر با نگهداری ضعیف است (Thomas and Schrock, 2004). ایجاد یک علفزار با گیاه وحشی بومی میتواند به کاهش هزینه های مدیریت به دلیل سطوح کمتر تحمیل شیوه های مدیریت منجر شود. کاشت گل های وحشی می تواند از فرسایش خاک جلوگیری کرده و خاک های کنار جاده را تثبیت کند. کناره های جاده زیستگاه های بسیار آشفته ای هستند که گونه های غیر بومی جهت رشد سریع و اثربخشی در کنترل فرسایش در آنجا کاشته شده است (Andres et al., 1996; Rentch et al., 2005). برخی از گونه های علفی بومی، جایگزینی معتبر هستند. آنها می توانند به سرعت در خاک های فقیر رشد کنند، نیاز به هیچ آبیاری تکمیلی و یا کود ندارند، زیستگاه حیات وحش را افزایش میدهند ، و محیط کنار جاده ای جذابی فراهم میکنند. همزمان آنها به حفظ جمعیت های گیاهی بومی کمک میکنند. بسیاری از گونه های گیاهی، به خصوص گیاه ها و درختان، برای مقاصد اکولوژیکی مانند ایجاد مجدد پوشش گیاهی، کاشت مجدد در پارک طبیعی، احیای مجدد محل های دفن زباله جامد (De Mei and Di Mauro, 2006) یا به عنوان زینتی در پرورش گل، یا به عنوان آروماتیک (Hammer et al., 2004) مجددا معرفی شده اند. در ایتالیا کشت گیاهان علفی بومی بسیار کم انجام شده است. صفات خاص مربوط به یکساله یا چندساله بودن، بومی جنوب اروپا، و تکنیک های کشت ، اکولوژی جوانه زنی بذر و رشد گیاهچه در رابطه با خصوصیات خاک هنوز بررسی نشده است.

هدف از این تحقیق، ارزیابی این مساله بود که آیا صفات بیولوژیکی، کاربردی و زیبایی شناختی26 گونه گیاهی بومی ایتالیا و جنوب اروپا تحت تاثیر ویژگی های خاک قرار دارند یا نه، به منظور تعیین پتانسیل چشم انداز در شرایط نگهداری ضعیف و ظرفیت انها برای زنده مانی در خاک غیرحاصلخیز شهری.