نقش زنان درجامعه 

از زمانيكه بشر پا به عرصه وجود گذاشت و براي ادامه زندگاني خود، به حكم ضرورت به مبارزه با طبيعت برخاست، زن و مرد در كنار يكديگر گام برداشته اند. با اين حال با تشكيل اجتماعات انساني، تقسيم عادلانه بين نقش ها و در اداره جامعه ازميان رفت و در نتيجه قدرت نابرابر شكل گرفت . اگر قدرت با هريك از جنسها همراه باشد ميتواند در شكل دهي به ساختارهاي متفاوت جامعه بسيار مهم باشد. في المثل ساخت يك جامعه زن سالار متفاوت از ساخت جامعه پدرسالار است . در دوره اول زن و مرد وظايف و مشاغل مختلف داشته اند با اين حال همكار و مكمل هم بوده اند و هيچ چيز از پيش، مبين برتري يكي بر ديگري نبوده است و بر اثر تعاون ، مناسبات متعادل و متوازني كه بين آنها پديد آمده ، استحكام يافته بود.

در اين اجتماعات ، شيوه زندگي بر پايه شكار و گردآوري خوراك قرار گرفته است. مرد به شكار مي رفت، زن به جمع آوري خوراك مشغول بوده است و گاهي نيز به شكار ميرفت. هر يك از اين دو، توانايي خاصي داشت كه براي انجام  دادن كاري ، ضروري بوده . ارزش هردو برابر هم مي بود. محل اقامت در اين مرحله ، دو مكاني است و فرزندان همواره دوتباري اند. 

در دوره زن سالاري، زن قدرت بسيار مي يابد ، چرا كه كار زن، كشاورزي است و مشغله مرد دامداري است. اساساً اساس برتري زن بر مرد و يا بالعكس را همين عامل مهم ، تعيين مي كند. اگر عامل اقتصادي و تكنيكي در دست هر يك از جنس ها باشد، آن يك قدرت را به يدك مي كشد و سپس ارزش ها و هنجارها نيز به سراغ قبول ذهنيتها از اين برتري خواهد آمد. همانطوري كه در دوره زن سالاري زن به اقتضاي كار و فعاليتش ، يعني كشاورزي ، مادر و سرور طبيعت دانسته مي شود، در دوره پدرسالاري با در اختيار گرفتن فعاليتهاي اقتصادي توسط مردان ، اهميت يافتن نرينگي رشد پيدا كرد و در پي آن عقايد و فرهنگها نيز در پي توجيه مردسالاري برآمده اند. 

همچنين در اين دوره، عدم تعادل بين وظايف زن و مرد به وجود مي آيد و شايد همين امر، اساس تشكيل بعضي از جوامع اوليه كه زن در آنها بر مرد تفوق يافته، بوده است. در اين عهد، عناصر اوليه اقتصاد انساني، عبارت بوده است شكار، صيد ماهي ، باغداري و كشاورزي از طرف ديگر ، خانواده بزرگ منجر به تشكيل قبايل، طايفه ها و احياناً كلانها گرديده است. به زعم گوردن چايلد كشفيات زنان در اين دوره، ساخت آسياي سنگي بزرگ به خاطر توجه زنان به جوانه زدن و دوره باز توليد غلات، ساخت ظروف و بزرگ براي نگهداري بذر و اختراع اولين ظروف سفالين، نوآوري در نخ ريسي و بافندگي را شامل مي شد. بافندگي از ريشه و شاخه و الياف درختان در اين دوره به علت فرصت بيشتر زنان و نياز فعاليت هاي كشاورزي و كم شدن پوست حيوانات شكار شده توسعه بيشتري يافت . اين اختراعات جديد باعث ترقي در موقعيت و جايگاه اجتماعي زنان شد، به طوري كه نه تنها انتساب فرزند از نام آنها است بلكه نخستين خدايگان نيز مونث هستند. يكي از ويژگيهاي اساسي در اين دوره ، عدم جنگ و خونريزي ، بين اقوام است. لذا از فعاليت هاي خصمانه در بين آنان نشاني نيست.

انسان ما قبل تاريخ در مناطق مختلف ايران مي زيسته و از طريق شكار امرار معاش مي كرد و ابزارهاي سنگي را براي نياز خويش به كار مي برده است. در مناطقي كه شكار به اندازه كافي نبود زنان به كار تهيه ريشه هاي گياهي      مي پرداختند و شايد ممارست در اين كار سبب شد كه انسان به راز روئيدن نباتات پي ببرد و چون در اين منطقه نگاهباني آتش بر عهده زنان بوده و نيز بسياري ديگر از امور را زنان انجام مي دادند، مي توان گفت كه زن سالاري كه در ايران ماقبل تاريخ وجود داشته، مي بايست از همين امر نشأت گرفته باشد.