ميزان تأثير عوامل روابط انسانی بر رضايت شغلی كاركنان ستاد دانشگاه شهيد بهشتی

هر چند عصر ما عصر تغيير و تحولات شتابنده و دور از انتظار است و دورانب كارگيري شيوه هاي سنتي انسان متحول شده و در قالب نظامهاي هوشمند و خبره، سازمانهاي يادگيرنده و غيره قرار گرفته است و جهاني شدن غوغا ايجاد كرده، اما نتوانسته كار با نيروي انساني و از طريق آنها را پركند، مديريت ماهرانه مبتني بر دانش روابط انساني و ارتباطات بين افراد هنوز راز مهم موفقيت سازمانهاست.[1]

 فهرست مطالب

فصل اول

مقدمه 

 بیان مساله

 اهميت و ضرروت تحقيق 

اهداف پژوهش : 

متغيرهاي پژوهش: 

محدوديتهاي خارج از كنترل

مفاهيم نظري و عملياتي واژه ها:

مفهوم نظري:

رضايت شغلي 

انگيزش: 

ادراك 

قدرت قانوني 

مفهوم عملياتي 

فصل دوم

مقدمه:

مفهوم روابط انساني 

تعريف روابط انساني 

رويكردهاي روابط انساني 

اصول تحكيم روابط انساني در سازمانها 

عوامل ايجاد و تحكيم روابط انساني 

موانع روابط انساني 

نظريه روابط انساني بر مبناي مدل انساني

نظرية روابط انساني بر مبناي مدل مازلو 

نظريه روابط انساني بر مبناي مك گريگور

مقدمه:

تأكيد مديريت مبتني برروابط انساني گامي مهم در جهت تكامل انديشه هاي مديريتي است. دانش روابط انساني بر اساس توجه به شخصيت آدمي و عزت نفس و بزرگداشت شأن انساني پي ريزي گرديده و همه آموزشهاي اخلاقي به ارزش، جا و منزلت آدمي توجه شده است. لذا مديران سازمانها با بكار بردن مهارت هاي روابط انساني در عمل بايد با بررسي و موشكافي در روحيات و خلقيات كاركنان شيوه مناسب رفتار با آنها را دريابند و بر كوششهاي آنها ارج نهند قرآن كريم اصلي ترين مرجع اسلامي كه مي توان بدان وسيله به روابط صحيح انساني دست يافت از جمله آيه 159 سوره مباركه آل عمران مي فرمايد:«اي پيامبر به علت لطف ا… تو با اطرافيان نرمخو گرديدي، اگز با آنان با رأفت برخورد نمي كردي، از گرد تو پراكنده مي گرديدند. ايشان را ببخش و براي آنان طلب آمرزش نموده و در كارها با آنان مشورت كن و زماني كه براي انجام كاري تصميم گرفتن به ا… توكل كن كه ا… اعتمادكنندگان را دوست دارد».[2]

به همين جهت با توجه به اينكه پيدايش و بقا هر سازماني وابسته به وجود نيروي انساني است و انسانها مهمترين عنصر سازماني محسوب مي شدند از اين نظر شناخت جنبه هاي مختلف نيازهاي جسمي و روحي از ديرزمان مورد توجه علماي علم مديريت بوده و مطالعات عملي و علمي بسياري در اين زمينه صورت گرفته است.يكي از مسايل مهم در روابط انساني توجه كردن به زمينه هاي ايجاد رضايت شغلي در نيروي انساني است. بدين معنا كه اگر مدير بتواند مساعدت كند تا نيروي انساني سايقهاي خود را بكار گيرد و از اين رو براي انجام امور سازماني اقدام كند، در اين صورت نيازي به فشارهاي مقرراتي در سازمان نخواهد بود. ايجاد هماهنگي بين خواسته هاي مديران و نيروي انساني مي تواند در اين رضايت شغلي و انگيزش همسوي به عمل آورد.[3]

[1] – سيدرضا جوادين، مديريت رفتار سازماني ـ تهران ـ نگاه دانش 1383، ص 4.

[2] – محمدرضا بهرنگي، مديريت آموزش و آموزشگاهي ـ تهران نشر سير و سياحت ـ 1373 ص 148 و 149. 

[3] – مصطفي عسكريان (روابط انساني رفتار سازماني) انتشارات اميركبير، 1378، ص 26.

بيان مسئله: 

روابط انساني يكي از موهبتهاي الهي است كه به عنوان نياز در وجود انسان قرار داده شده تا انسانها بتوانند يكديگر را درك و با هم زندگي كنند. روابط انساني سرچشمه شاديها، لطافت و بارآوري انساني است كه در سايه آن امور تسهيل مي شود، روان تلطيف پيدا مي كند و استعدادها شكفا مي شود. 

دانش رفتار و روابط انساني در سازمان را بايد عصاره و چكيده همه علوم رفتاري دانست كه مي خواهد همه آن علوم را بطور علمي و در تعامل با ديگران بكار گيرد. اين علم در راه رسيدن به اهداف خود از روان شناسي ـ جامعه شناسي ـ انسان شناسي ـ علم سازمان و مديريت ـ علم معاني و بيان ارزش شناسي بهره مي گيرد. روابط انساني در مفهوم وسيع آن همه انواع تعاملات بين مردم ـ تعارضات آنها، كوششهاي معاضدت آميز و روابط گروهها را دربرمي گيرد. 

ضرورت تحقيق: 

امروزه با پيشرفت شناختها و دانش بشري، كيفيت روابط انساني، بخصوص در سازماني كه گروههايي در ايجاد و به حركت درآوردن آن گرد هم جمع شده اند كاملاً تغيير يافته است. تمدنهاي پيشرفته امروزي كه براي نگهداري، حرمت، شخصيت و تفكر انساني پايه گذاري شده اند، خواهان يك همكاري آزاد و بااراده از انسانها هستند. توجه به اين امر، براي انسانهاي جذب شده در كارهاي مهم شايان اهميت است. از طرفي در يك دستگاه، به علت موجوديت روابط مختلفي بين انسانها، به منظور تلطيف و انساني كردن مديريت، لازم مي نمايد كه روابط انساني به طور منظم و علمي مورد مطالعه و توجه قرار گيرد. تا با توجه به مسايل رواني، در ميان كاركنان ايجاد روحيه شده و در نتيجه بهبود شرايط محيط كار به دنبال آن كارآي سازمان افزايش يابد  .