رویکردهای آموزش و پرورش 

جهاني شدن رويدادي تاريخي است كه از دهه 90 ميلادي به منزله ي پديده اي شگرف در غرب زاده شد. شعاع اثرگذاري اين پديده به همراهي فناوري اطلاعا و ارتباطات شتاب و گستره بيشتري مي يابد به گونه اي كه لايه هاي عميق تر انديشه، رفتار، نگرش ها و فرهنگ هاي ملل را تحت استيلاي خود قرار مي دهد 

 فهرست مطالب

مقدمه  ۱

رویکردهای آموزش و پرورش  ۱

بافت جدید آموزش و پرورش  ۶

مشخصات آموزش و پرورش در قرن ۲۱  ۹

ویژگیهای نظامهای آموزشی در قرن ۲۱  ۱۱

طبقه بندی ویژگیهای مدارس برای ورود به قرن ۲۱  ۱۴

برنامه درسی ومدارس در قرن ۲۱  ۱۵

تأثیر جهانی شدن بر آموزش  ۲۴

محورهای تغییر  ۲۴

امور مالی  ۲۴

بازار کار  ۲۴

آموزش  ۲۵

فناوری اطلاعات  ۲۵

شبکه های جهانی اطلاعات  ۲۶

نقش های فرهنگی و سیاسی آموزش و پرورش در عصر جهانی شدن  ۳۰

پیامدها و چالشها ی جهانی شدن بر تعلیم و تربیت  ۳۲

۱- به سوی مدارس بهتر  ۳۹

۲- مسئولیت پذیری  ۴۰

۳- رهبران آموزشی، پذیرش تغییر و تکنولوژی  ۴۱

۴-اثربخشی مدارس  ۴۲

اصول حاکم بر تحولات جهانی آموزش و پرورش  ۴۴

عوامل مؤثر برای رویارویی با انقلاب آموزشی  ۴۶

حیطه های تربیت شهروندان قرن ۲۱  ۵۰

آموزش متوسطه: تقاطع های زندگی  ۵۱

چهار ستون تعلیم و تربیت  ۵۵

مهارتهای قرن بیست و یکم  ۵۸

سواد عصر دیجیتال  ۵۸

تفکر ابداعی  ۵۸

مهارتهای ارتباطی  ۵۸

بهره وری بالا  ۵۹

انواع سواد  ۵۹

سواد علمی  ۶۱

تفکر  ۶۴

سبک های تفکر  ۶۵

اصول سبکهای تفکر  ۶۶

تفکر انتقادی  ۶۷

تفکر انتقادی و خلاق  ۷۰

تحقیقات و بررسی های مربوط به موضوع پژوهش  ۷۴

تحقیقات داخل کشور ایران  ۷۴

تحقیقات خارج از کشور ایران  ۷۷

رویکردهای آموزش و پرورش

بدون تردید در آستانه قرن بیست و یکم نظام آموزش و پرورش با مشکلات متعدد و اضطراب بسیاری بویژه در ارتباط با جامعه، اقتصاد و فرهنگ روبروست. در زمان ما در کلی ترین تقسیم بندی ها رویکرد های متفاوتی را می توان در سیاستهای آموزش و پرورش کشورها مشاهده نمود.

رویکرد نخست هدف از آموزش و پرورش و فرایند یاددهی و یادگیری را در محدوده

دست یابی به نتایج و بهره دهی بهتر و قابل سنجش در کار آموزش و پرورش، از راه علمی کردن هرچه بیشتر مبانی آن می داند. در این گزینش سعی می شود آموزش و پرورش هرچه بیشتر به علوم تجربی نزدیک شود و در این میان نسل جدید به منزله ابزاری برای تامین اهداف از پیش تعیین شده جامعه پرورش یابند. (دلورز،۱۳۸۰،به نقل ازافتخارزاده ص۲۷)

اما در رویکرد دوم: هدف نظام آموزش و پرورش دست یابی به شناختی کلی از انسان به عنوان یک واحد زیستی، روانی- اجتماعی- تاریخی و در حال رشد است که تمامیت خویش را زمانی تحقق می دهد که همه ابعاد او از نظر جسمی، ذهنی، عاطفی ، اخلاقی و … به طور یکپارچه مورد توجه قرارگیرد. (همان منبع)

برای این که یادگیری و آموزش در زندگی انسانها بویژه کودکان و نوجوانان ارزش معناداری داشته باشد. نه فقط باید در فرایند رسمی یادگیری- یاددهی، یادگیری مهارتها به صورتی که معمولا انجام می شود، صورت گیرد بلکه فراتر از آن، باید به تشکیل شخصیت آنان و شکل دادن به

ارزش های انسانی مرتبط گردد. به عبارت دیگر، آموزش باید به فرهنگ توسعه انسانی تبدیل شود یعنی اقدام انسانی مبتنی بر ارزش ها که توانایی اخلاقی، روحی و فکری را برای حل مسائل توسعه به صورت انسانی درآورد ( دلورز، ۱۳۸۰، به نقل از افتخارزاده ، ص ۲۷ ).

باقری (۱۳۸۳)، رویکردهایی را که باید در آموزش و پرورش در کشورهایی که در معرض چالش های جهانی شدن و تحولات پدید آمده از فناوری اطلاعات اند، باید رویکردهای زیر را برگزیند را به قرار زیر فهرست کرده است .