انسان كامل از ديدگاه مولوي و راجرز

 بحث در مورد انسان و ماهيت او از ريشه دارترين مباحث عمومي فرهنگي، در انديشه بشر است. اين موضوع، همواره مورد مداقه و مناقشه فلاسفه يونان و پس از آن فلاسفه اسلامي، و در قرون اخير، فلاسفه غرب نيز قرار گرفته است.

فهرست مطالب

عنوان   

فصل اول

مقدمه

بيان كلي مسئله

هدف- ضرورت تحقيق

فصل دوم

ادبيات تحقيق

مقدمه

انسان كامل در سير تاريخ

ريشه گرايش به انسان كامل

نگاهي به ويژگيهاي انسان كامل

انسان كامل از ديدگاه مولوي

عظمت انسان

انسان ميان دو بينهايت

ارزيابي خود

موانع رشد و كمال

راه و روشهاي نيل به كمال

انسان از ديدگاه مولوي

ويژگي هاي انسان كامل

حواس جسماني و حس نهاني انسان

آدم شناسي از هر علم و فني دشوارتر است

حل مشكل

خودشناسي، كليد رمز غيرشناسي است

آدمي ديد است، باقي گوشت و پوست

نتيجة اخلاقي

راه لذت و الم از درون است نه از بيرون

دفع توهم و جواب شبهة احتمالي

حس و انديشه انساني اسير عقل، و عقل اسير روح است

درمان دردهاي دروني بشر

فصل سوم

انسان با كنش كامل

عنوان                                                                                                    

زندگي راجرز

نگرش راجرز به شخصيت

انگيزش شخصيت سالم: فعليت بخشيدن

خود و تحقق خود

ويژگيهاي افراد كامل

1.         آگاهي از تمام تجربيات

2.         تازگي درك در مورد تمام تجربيات

3.         اعتماد كردن به رفتار و احساسهاي خويش

4.         آزادي انتخاب بدون بازداريها

5.         خلاقيت و خودانگيختگي

6.         نياز مستمر به رشد

اظهار نظر شخصي

عملكرد كامل فرد

توجه بي قيد و شرط

شرايط با ارزش بودن

اصول كلي نظريه راجرز

نظر راجرز در مورد انسان

همساني و همخواني خويشتن

تحقيق در همسان و همخواني خويشتن

نياز به توجه مثبت

ديدگاه يك درمانگر از زندگي خوب

انسان كارآمد

يك مشاهدة منفي

يك مشاهدة مثبت

ويژگيهاي فرايند

بازبودن فرايند نسبت به تجربه

افزايش زندگي هستي گرايانه

يك اعتماد فزاينده نسبت به ارگانيسم

فرايند كارآمدي كاملتر

پاره اي پيامدها

عنوان                                                                                                    

چشم انداز نو در بارة آزادي در برابر جبر علمي

آفرينندگي به عنوان يك عنصر زندگي خوب

پاية اطمينان بخش طبيعت انسان

پرباري عظيم زندگي

فرايند آفرينندگي 

انگيزش براي آفرينندگي

شرايط دروني آفرينندگي سازنده

فصل چهارم

مقدمه

بحث و نتيجه گيري

نظرية مولوي

نظرية راجرز

محدوديتها

پيشنهادات

فهرست منابع

مقدمه

اينكه انسان نمونه و ايده آل بايد داراي چه خصوصيات و ويژگيهايي باشد تا بعنوان يك الگو براي همة انسانها مطرح شود، در همة اديان الهي و عمومي مكاتب بشري مورد توجه قرار گرفته است. اساساً هر مذهب و مكتبي كه داعية انسان سازي و انسان شناسي دارد بايد انساني را با ويژگيها و صفات خاصي بعنوان يك الگو معرفي كند و اگر مكتبي نتواند از عهدة چنين مهمي برآيد، هيچگاه نمي توان از آن مكتب بعنوان يك مكتب عاري از عيب و نقص ياد كرد. هر مكتبي نه تنها بايد «انسان ايده آل» خود را معرفي نمايد، بلكه بايد «جامعة نمونه» خود را نيز معرفي كند. 

توجه به انسان و شناسائي وي مسئله اي است كه از قديم الايام مورد توجه مذاهب و مكاتب و فرهنگهاي گوناگون بوده است و كمتر سيستم فكري و فلسفي را مي توان سراغ گرفت كه به گونه اي به شناسائي انسان پرداخته باشد. جملة معروف «خودت را بشناس» كه از سقراط نقل شده، اما با تعابير ديگر در تفكرات و انديشه هاي قبل از سقراط وجود داشته، نمايشگر اين مسئله است كه آدمي نسبت به «خود» و حقيقت وجودي خود همواره بي اعتنا نبوده است و اگر هم بر بعضي از مكاتب فكري ايراد گرفته مي شود كه به انسان توجه نكرده اند، اين نه به آن معناس كه آن مكاتب اصلاً توجهي به انسان نداشته اند، بلكه مراد آنست كه از انديشيدن در بارة انسان آن گونه كه شايستة مقام آدمي بوده است، خودداري كرده اند.