مصاحبه بینش گرا
مصاحبه علامت گرا
راهبردهای ایجاد رابطه
راهبردهای ارتباط-ادامه
تکنیک(راهبردهای کسب اطلاعات)
فنون مقابله با مقاومت
شیوه های مقابله با دفاعها
روشهای چهارگانه ارزیابی وضعیت روانی
مشاهده
مکالمه و گفتگو
کاوش
آزمون
آزمون های آفازی
بازتاب ها و حرکات پاتولوژیک
تشخیص
گام اول : آماده کردن و غربال مشکل
گام دوم : پیگیری نظریات اولیه
گام سوم : تاریخچه روانپزشکی
گام چهارم : تشخیص
ادغام 5 مرحله و چهار جزء در مصاحبه
بـیـمــاران مشکل
مصاحبه اختصاصی ویژه اختلالات بالینی






قسمتی از متن
مصاحبه بینش گرا
این مصاحبه بر این نظریه مبتنی است که تعارضات عمیق مربوط به دوران کودکی در نهایت به عوامل مزمن و آسیب زا در بزرگسالی تبدیل می شوند.این عوامل موجب رنج و تحریف ادراکات بیمار میشود.
درمصاحبه بینش گرا سعی می شود پرده ازتعارضات ناخودآگاه برداشته شده و آنها به آگاهی درآیند.تداعی آزاد،مواجهه بیمار با رفتارها و شیوه فکری اش،مشخص کردن دفاعها،تحلیل انتقال ومقاومت روشهای این نوع مصاحبه است. هدف هم تشخیص و هم درمان است .
مصاحبه علامت گرا
این مصاحبه بر این نظریه استواراست که اختلالهای روانی به صورت مجموعه ای ازعلایم،نشانه ها و رفتارها ظاهر شده ودوره ای مشخص و قابل پیش بینی داشته وواکنش مشخصی به درمانها داده و یک رخداد
خانوادگی می باشد. هدف مصاحبه طبقه بندی شکایات و رفتارهای غیر انطباقی براساس طبقات تشخیصی معین است،واز علل بیماری سخنی زده نمی شود.
روش مصاحبه علامت گرا مشاهده رفتارهای بیمار و برانگیختن وی برای توصیف دقیق مشکلات می باشد.
در این مصاحبه از سیستم تشخیص چند محوری استفاده می شود.
مصاحبه بینش گرا با رویکرد تفسیری علایم و رفتارهای بیمار را
توضیح می دهد.
مصاحبه علامت گرا با رویکرد توصیفی علایم و نشانه ها را به ملاکهای تشخیصی تبدیل می کند.
مصاحبه علامت گرا دارای چهار جز است:
(1) رابطه
(2) تکنیک
(3) وضعیت روانی
(4) تشخیص
راهبردهای ایجاد رابطه
(الف)خود و بیمار را در شرایط راحت قرار دهید
(1)به بیمار نشان دهید که متوجه نگرانیها و ناراحتیش هستید
(2)برای شروع از محاوره ساده شروع کنید.مشخص کنید که بیمار دوست دارد با نام خانوادگی ویا با نام کوچک صدایش کنید.
(3)برای دریافت اینکه چه کاری باید انجام دهید،نشانه های مربوط به قلمرو (لوکوموتور)،رفتاری(روانی-حرکتی)،هیجانی(حالتهای عاطفی چهره و...) و کلامی(صدا و حالت بیان) را تشخیص دهید و در قبال هر کدام واکنش مناسب را ابراز دارید.به نشانه های قلمرو (دوری یا نزدیکی بیمار از شما به همان نحو پاسخ دهید،با تکان دادن سر ،بالا بردن ابرو به واکنشهای بیمار پاسخ دهید. با تغییر صدا به واکنشهای کلامی اش واکنش نشان دهید و با استعاره های خود شخص با او ارتباط برقرار کنید.
(4)توجه به رنج بیمار بهترین روش برای ایجاد راحتی در اوست.
و.........