انرژی هسته ای، كه گاهي انرژی اتمي نيز ناميده مي شود. از متلاشي شدن هسته اتمهای سنگين يا از به هم پيوستن اتمهای سبك به دست مي آيد. تا صد سال پيش كسي نه از وجود هسته اتم آگاه بود، نه انرژی هسته ای.بنابراين كسي همه از آن وحشتي نداشت و به كنترل آن نمي انديشيد.
انفجارهای اتمي درگير و دار جنگ جهاني دوم و ويرانگريهای بمبهای اتمي آمريكا در دو شهر ژاپن و انفجار نخستين بمب هيدروژني در سال 1331 شمسي، از يك سو مردم جهان را از اين قدرت ويرانگر به وحشت انداخت و از سوی ديگر سياستمداران و دانشمندان را بر آن داشت تا به كنترل آن بينديشند و تلاش كنند تا اين انرژی را به خدمت مردم و بهتر كردن زندگي آنها درآورند.
هسته اتم:
تا اواسط قرن نوزدهم دانشمندان اتم را كوچكترين جزء ماده مي دانستند كه حتي با قويترين ميكروسكوپها هم قابل ديدن نبود اما پس از آن و با تحقيقات دانشمندی چون جوزف جان تامسن و ارنست را در فرد ثابت گرديد كه اتم نيز خود از ذرات كوچكتری تشكيل شده است. در مركز اتم ذره ای بسيار كوچك و با جرم بسيار زياد وجود دارد كه آنرا هسته اتم مي نامند. هسته اتم كوچك است و فضای كمي را اشغال مي كند.
آنچه سبب پيدايش اتمهای گوناگون مي شود، يعني اتمهايي كه ويژگيهای شيميايي مختلفي دارند، مقدار بار الكتريكي هسته اتم است اين موضوع را نخستين بار هنری گوين  جفريزموزلي دانشمندی از مردم انگلستان در سال 1914 ميلادی به اثبات رساند. مثلاًهسته اتم هيدروژن يك بار الكتريكي دارد و آن را با علامت 1 + نشان مي دهند. در فاصله ای از هسته اتم هيدروژن يك الكترون وجود دارد كه بار الكتريكي آن را با علامت 1  نشان مي دهند. چون بار الكتريكي هسته و بار الكتريكي الكترون با يكديگر در حال تعادل است، در نتيجه اتم هيدروژن دارای بار الكتريكي نيست.

---

برچسب ها: انرژی هسته ای