مقدمه

شيعه يكی از فرقه های اسلامی است و تأثيرات شگرفی بر تفكر اسلامی و حتی فقه ساير فرقه های اسلامی داشته است.

آغاز پيدايش <شيعه> را كه برای اولين بار به شيعه علی عليه السلام  اولين پيشوا از پيشوايان اهل بيت عليهم السلام  معروف شدند،همان زمان حيات پيغمبر اكرم بايد دانست و جريان ظهور و پيشرفت دعوت اسلامی در 23 سال زمان بعثت، موجبات زيادی در بر داشت كه طبعا پيدايش چنين جمعيتی را در ميان ياران پيغمبر اكرم صلی لله عليه و آله و سلم ايجاب ميكرد.

الف) پيغمبر اكرم در اولين روزهای بعثت كه به نص قرآن مأموريت يافت كه خويشان نزديكتر خود را

به دين خود دعوت كند. صريح ا به ايشان فرمود كه هر يك از شما به اجابت دعوت من سبقت گيرد، وزير و جانشين و وصی من است. علی عليه السلام پيش از همه مبادرت نموده اسلام را پذيرفت و پيغمبر اكرم ايمان او را پذيرفت ووعدههای خود را تقبل نمود و عادتا محال است كه رهبر نهضتی در اولين روز نهضت و قيام خود يكی از ياران نهضت را به سمت وزيری و جانشينی به بيگانگان معرفی كند،ولی به ياران و دوستان سر تا پا فداكار خود نشناساند يا تنها او را با امتياز وزيری و جانشينی بشناسد و بشناساند. ولی در تمام دوره زندگی و دعوت خود،او را از وظايف وزيری معزول و احترام مقام جانشينی او را ناديده گرفته و هيچگونه فرقی ميان او و ديگران نگذارد.

ب) پيغمبر اكرم صلی لله عليه و آله و سلم به موجب چندين روايت مستفيض و متواتر (كه سنی و شيعه روايت كردهاند) تصريح فرموده كه علی عليه السلام در قول و فعل خود از خطا و معصيت مصون است،هر سخنی كه گويد و هر كاری كه كند با دعوت دينی مطابقت كامل دارد و داناترين مردم است به معارف و شرايع اسلام.

ج) علی عليه السلام خدمات گرانبهايی انجام داده و فداكاريهای شگفتانگيزی كرده بود، مانند خوابيدن در بستر پيغمبر اكرم در شب هجرت و فتوحاتی كه در جنگهای بدر و احد و خندق و خيبر به دست وی صورت گرفته بود كه اگر پای وی در يكی از اين وقايع در ميان نبود، اسلام و اسلاميان به دست دشمنان حق، ريشه كن شده بودند.