« فهرست مطالب »

مقدمه    

در منطقه عملياتي غرب كشور، هر گاه نياز به اطلاعات از دشمن بود، قرارگاه غرب ابلاغ مي نمود كه گمجن اسير بياورد. افراد اين گروه ها قادر بودند كه در مناطق كوهستاني مسافت زيادي را طي نموده و در قلب خطوط دشمن نفوذ كرده كسب خبر نموده و دشمن را اسير نمايند. استعداد اين گروه ها بين 9 تا 15 نفر متغير بوده و محل استقرار آن ها در قرارگاه تاكتيكي گمجن بود.   

سيستم فرماندهي و كنترل در گمجن عشايري

در دوران دفاع مقدس كنترل عملياتي گمجن به ويژه در عمليات آرام سازي منطقه در اختيار قرارگاه عملياتي غرب بود. در مناطق سرپل ذهاب، گيلانغرب و سومار كنترل عملياتي گمجن  به لشكرها و تيپ هاي در خط محول گرديد كه اين لشكرها و تيپ ها نيز در برخي از موارد اين كنترل عملياتي را به تيپ ها و يكان هاي تابعه در خط محول مي نمودند.

فرماندهي و كنترل عشاير را افسران و درجه داران ارتش بر عهده داشتند. كليه كادر اداره كننده گمجن موقت بودند، به جز فرماندهي گمجن و تعدادي از فرماندهان گردان هاي عشايري، بقيه براي يك دوره عملياتي 45 روزه- بعدا به 3تا4 ماه افزايش يافت- و اكثراً از عناصر داوطلب ستاد مشترك ارتش متشكل از قرارگاه و ادارات تابعه آن، دژبان مركز و سازمان قضايي و نيروي هوايي به جبهه اعزام مي شدند. افزون بر پرسنل فوق، نيروي زميني ارتش نيز با اختصاص تيم هاي عملياتي نوهد، افسران و درجه داران مامور از فرماندهي آماد و خدمات، دافوس و همچنين با واگذاري به طور متوسط 200 سرباز ، فرماندهي و ستاد گمجن و يكان هاي عملياتي گمجن را تقويت مي نمود.
افرادي كه از زمان تشكيل اين نيرو تا واگذاري آن به سپاه پاسداران، فرماندهي اين نيرو را برعهده داشتند: مرحوم امير سرتيپ محمود رستمي كه در زمان مسوليت درجه سرگردي و در مقطعي سرهنگي داشت، سرهنگ دو پياده نورالدين طباطبايي، سرگرد محمد شهسواريان، سرهنگ عبدالله مهرپويا و سرگرد احمد اسدي بودند.

عمليات گشتي گمجن عشايري

در اوايل جنگ يكي از ارزنده ترين فعاليت هاي عملياتي گمجن را اجراي گشتي رزمي ( عمليات چريكي) تشكيل مي داد. اولين گشتي رزمي گمجن در 14 مهر 1359 در منطقه گيلانغرب و در موقعيت فوق العاده حساس همزمان با تلاش مجدد دشمن براي تصرف گيلانغرب اجرا گرديد. در اين عمليات رزمي بزرگترين پايگاه ديده باني دشمن تصرف و كليه ديده بانان  عراقي كشته و متواري شدند، به نحوي كه فعاليت توپخانه دشمن براي مدتي از كار افتاد.

در منطقه عملياتي غرب كشور، هر گاه نياز به اطلاعات از دشمن بود، قرارگاه غرب ابلاغ مي نمود كه گمجن اسير بياورد. افراد اين گروه ها قادر بودند كه در مناطق كوهستاني مسافت زيادي را طي نموده و در قلب خطوط دشمن نفوذ كرده كسب خبر نموده و دشمن را اسير نمايند. استعداد اين گروه ها بين 9 تا 15 نفر متغير بوده و محل استقرار آن ها در قرارگاه تاكتيكي گمجن بود. ماموريت اصلي اين گروه ها در وهله نخست اجراي گشتي هاي برد بلند و در ساير موارد از آنان به عنوان گروه هاي ضربت و احتياط گمجن استفاده مي گرديد. با توجه به گسترش نيروهاي دشمن، اولين گروه گشتي برد بلند گمجن در خرداد ماه 1360 به نام گروه ضربت حمزه در گيلانغرب تشكيل گرديد. پس از مدتي گروه هاي گشتي ديگري سازماندهي شدند كه از جمله مهمترين آن ها مي توان گروه گشتي حشمت كوه پيكر، گروه گشتي نعمت كوه پيكر و گروه گشتي شهيد سيد كريم احمدي را نام برد.