• قرارداد ، مترادف واژه «عقد » است.

• قرارداد با عقد تا حدودی فرق دارد.

• قراردادهای پیمانکاری براساس ماده 10 قانون مدنی منعقد می شوند.

• ماده 10 : قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آنرا منعقد نموده اند در صورتیکه مخالف صریح قانون نباشد نافذ است.

• ماده 183 تعریفی از عقد دارد : عقد عبارت است ازاین که یک یا چند نفر در برابر یک یا چند نفر دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آنها باشد.

• پس عقد دارای دو صفت است :1 - در اثر توافق دو یا چند نفر به وجود آید. 2- منظور ازآن ایجاد تعهد باشد.

• هر عقد توافق دو اراده است(کارفرما و پیمانکار).

اشخاص می توانند قرارداد رابه هر صورتی که مایلند منعقد سازند ونتایج و آثار آن را آزادانه معین کنند.

• قرارداد با تراضی دو طرف محقق می شود و تشریفات خاصی ندارد.

• پس از انعقاد قرارداد دوطرف ملزم به رعایت آن هستند و باید تعهد های ناشی از آن را اجرا کنند و دادگاه نمی تواند به بهانه رعایت عدالت و انصاف، مدیون را از آنچه به عهده دارد معاف کند.

• معاملات فقط بین دو طرف و قائم مقام قانونی آنها موثر است.

• این ویژگی ها درحقوق ما استثناهای فراوان دارد و روز بروز نیز اصل حاکمیت اراده(آزادی قراردادها)اهمیت پیشین خودرا ازدست می دهد.

• بازرسی دولت در قراردادها فزونی می یابد و قوانین امری از هر سو دامنه آزادی معاملات (قراردادها) رامحدود می سازد.

• بهر حال این ویژگیها که نام بردیم «اصل»یا «قائده کلی » قراردادهامی باشد(آزادی دو طرف)