در
مباحث حرکت شناسی و آناتومی مبنای مطالعه وضعیت ایستادن فرد است .به طور کلی وضع
بدن به دو صورت در نظر گرفته می شود:
حالت ایستادن آناتومیکی و حالت ایستادن طبیعی
•
در حالت اول: قامت راست، پاها جفت،
ناحیه کف دست ها رو به جلو و صرفاً برای مطالعه حرکات ساعد، مچ و انگشتان دست می
باشد.
•
در حالت دوم: قامت راست، پاها جفت،
دست ها در کنار ران ها (کف دست ها چسبیده به ران ها) می باشد. کلیه قسمت های بدن
(به جز ساعد، دست و انگشتان دست) بر مبنای این حالت مطالعه می شود.
در مطالعه حرکات اتسان سه سطح فرضی اصلی در نظر گرفته می شود که حرکات
اندامهای مختلف بدن بر مبنای این سه سطح مطالعه می شود. این سطوح بر یکدیگر
عمودند.
محل
تلاقی سه سطح فوق را با همدیگر مرکز ثقل بدن می نامند.
سطح
میانی نیز نامیده می شود، از جلو به عقب بدن طوری می گذرد که بدن را به دو نیمه
راست و چپ تقسیم می کند.