تا قبل از بازسازی ، پیاده روهای آن باریک(با عرض 3/6)و شلوغ بود .کف سازی آن ها را آسفالت، تکه های بتن و انواع متنوع دیگری از مصالح تشکیل میداد.کمتر کسی این خیابان را بزرگ و مهم به حساب می آورد.
در گزارشی که در سال (1993)تهیه شده است آمده:
این خیابان نه دارای وحدت بصری است نه تسهیلات مربوط به عابران پیاده را دارد.



این خیابان در طول بیش از 200سال تاریخ خود با طراحی های کوچک و منفصل و به تدریج شکل گرفته است.
تا اینکه در اواسط دهه 1990 تصمیم گرفته شد که خیابان را از خیابان آنود در انتهای بندرگاه تا ایستگاه مرکزی به طول 2/6 کیلومتر نوسازی کنند.شورا کارفرمای این پروژه بود.
پروژه در سه فاز تهیه شد:
1)بازسازی خیابان و نه ساخت و ساز واقعی ، حذف حایل های وسط خیابان-جابجایی چراغهای راهنمایی-تعیین خطوط ترافیک موقت و دیگر علائم خیابان
2)نصب موانع متحرک بین راه سواره و پیاده به منظور حفاظت از عابرین پیاده به هنگام تعریض پیاده رو تا 2/5 متر-آماده سازی برای جدول بندی و کف سازی جدید
3)جابه جایی خدمات فعلی-راه اندازی خدمات جدید و آماده سازی مکان طرح برای بازسازی پیاده روها و کف سازی با استفاده از سنگ های آبی رنگ و قراردادن جدول جدید گرانیتی برای هدایت آبهای سطحی در کنار خیابان می شد.نصب مجموعه ای از مبلمان هماهنگ در خیابان صورت گرفت.
و...