دانلود مقاله پرخاشگری و گوشه گیری دونمونه از مشکلات رفتاری دانش آموزان

تعداد صفحات : 36

قسمتی از متن :
آفرینش ویژه انسان به گونه ای است كه جز به وسیله ایمان و یاد خدا آرامش نمی یابد. انسان طبعا خواستار سعادت و خوشبختی و آرامش روانی است و برای به دست آوردن آن شبانه روز تلاش می كند، و از تصور شكست و بدبختی در بیم و اضطراب است.لیكن هر كسی سعادت و خوشبختی خویش را در چیزی می پندارد و برای رسیدن به آن برنامه خاصی را تنظیم می كند و راهی را می پوید.
بعضی حداكثر استفاده از لذائذ مادی، بعضی اندوختن مال و ثروت و املاك ، بعضی جاه و مقام و ریاست و شهرت ، و بعضی تحصیل علم و دانش ، و بطور كلی نیل به امور مادی و دنیوی را وجهه نظر خویش قرار داده، سعادت و كمال خود را در آن جست و جو می كنند و در حد پرستش به دنبال آن می روند. به عبارت دیگر بعضی شهوت پرست، بعضی مقام پرست، بعضی علم پرست هستند. و تصور می كنند بدین وسیله می توان سعادتمند و خوشبخت شد. اما قرآن عقیده دارد كه اعراض از یاد خدا ، توجه به امور دنیوی و پیروی از هواهای نفسانی ، زندگی انسان را قرین خوشبختی و آرامش نمی كنند ، بلكه زندگی را سخت و دشوار و مقرون با ناراحتی و اضطراب درونی می سازند.
در قرآن می فرماید:(هركسی كه از یاد من اعراض كند همانا زندگی تنگ و دشواری خواهد داشت و در قیامت او را نابینا محشور خواهیم كرد.)
بزرگترین بدبختی انسان دلبستگی به امور دنیوی و تسلیم در برابر هواهای نفسانی است، زیرا خواستهای نفسانی حدی ندارد كه وقتی به آن رسید قانع شود و بگوید به آنچه می خواستم رسیدم و دیگر نمی خواهم؛ بلكه همواره خواستار مرتبه عالی تر خواهد بود و در طریق رسیدن به آن همچنان جدیت خواهد كرد . اما از آنجا كه امكانات هر كس محدود است و نمی تواند به دلخواه خود نائل شود، ناچار است در فراق آن بسوزد و بسازد.
به علاوه انسان نسبت به حفظ و نگه داری همان چیزها یی كه به دست آورده نیز نیز مطمئن نخواهد بود؛ زیرا همواره نگران آن است كه مبادا در اثر وقوع حوادث، بلایا، آفتها و مصیبتها، یا در اثر حسادتها و دشمنیها ، تزاحمها و رقابتها، نعمتهای موجودش را از دست بدهد.

پرخاشگری و گوشه گیری دونمونه از مشکلات رفتاری دانش آموزان فصل اول : مقدمه تحقیق


از همه مهمتراین كه آدمی از یك طرف عاشق ودلباخته امور دنیوی است، و از طرف دیگر مرگ را پایان زندگی میداند و یقین دارد كه دیر یا زود مرگش فرا می رسد و ناچار میشودمحبوب ومعشوق خود را رها كندو(به عقیده خودش)رهسپار دیار عدم گردد. به همین جهت زندگی را پوچ و بی هدف می پندارد و بدین ترتیب همواره نگران و پریشان خاطر خواهد بود و زندگی تلخ و ناگواری خواهد داشت ، گرچه ممكن است دیگران او را در ناز و نعمت و رفاه و آرامش بپندارند؛ در صورتی كه اشتباه می كنند، زیرا آرامش باید از درون تامین شود، نه از خارج .
پس تنها چیزی كه می تواند قلب مضطرب و پریشان را تسكین و آرامش بخشد، ایمان به خدا و یاد اوست.
قلبی كه به خدا ایمان دارد و از روی یقین و با تمام وجود او را می پذیردو در همه حال او را حاضر و ناظر می داند، در حوادث و مشكلات خود را بی پناه نمی یابد؛ چون به منبع سرچشمه همه خوبیها و زیباییها پی برده ، از غیر او احساس بی نیازی می كند.
جز كمال و جمال حقیقی و بی نهایت خدای سبحان ، همه كمالها و جمالها را عاریتی و عرضی می داند.
نظام آفرینش را عادلانه و هدفدار می داند و به نظام هستی و قوانین حاكم بر جهان خوش بین است. زندگی را هدفدار تلقی می كند و به آینده خویش امیدوار است و سرانجام احساس بی هدفی و پوچی و یاس و ناامیدی در دل مومن راه ندارد.
بنابراین ، اولیا و مربیان باید پرورش همه جانبه را جزو برنامه های تربیتی خود بدانند، واز آغاز برایش برنامه ریزی كنند.(امینی ، 1374،ص 76)