دانلود مقاله آسفالت های سطحی

تعداد صفحات : 18  با فرمت ورد و قابل ویرایش

قسمتی از متن :

مقدمه :

آسفالتهای سطحی یك لایه نازك  وكم خرج رویه آسفالتی است كه معمولا برای راههای اصلی وفرعی كه میزان آمد و شد آنها زیاد نباشد ( كمتر از 300 بوسیله نقلیه سنگین در روز ) بكار می رود آسفالتهای حفاظتی یا سطحی به آن گروه از عملیات آسفالتی اطلاق می شود كه جهت پوششی ومحافظت سطح راه در مقابل عوامل جوی وجلوگیری از فرسایش آن توسط آمد و شد وسایل نقلیه اجرا می شود این نوع آسفالت را میت وان در بسته های خاكی شنی ویا رویه های آسفالتی وبتنی اجرا نمود.

ضخامت لایه آسفالت سطحی معمولا كم است و در نتیجه كمك قابل ملاحظه ای بر افزایش باربری سیستم روسازی می كند ضخامت آسفالتهای سطحی كمتراز 5/2 سانتیمتر است و علی الاصول جز روسازی راه محسوب نمی شدند بنابراین رویه آسفالت سطحی باید بر روی سطح آماده شده راهی كه دارای قابلیت باربری كه دارای قابلیت باربری كافی است ساخته شود رویه آسفالت سطحی ممكن است دریك لایه و یا چند لایه ریخته شود.

هر یك از لایه های آسفالت سطحی به این ترتیب ساخته می شود كه ابتدا قیر لازم بمقدار كافی بر روی سطح آماده شده راه پخش و سپس بر روی آن بمیزان لازم مصالح سنگی پخش شده با غلتك زدن كوبیده می شود تا حدود دو سوم قطر دانه های در  قیر فرو  رود هرگاه لازم باشد كه رویه آسفالت سطحی در چند لایه ساخته شود مصالح ساخته شود مصالح سنگی درشت دانه ترد رلایه های زیرین و مصالح سنگی ریزدانه در لایه های بالایی بكار میرود تا دانه ها دریكدیگر قفل و

بست و سطح نهایی بدست آمده و دارای خلل و فرج كمتری باشد. آسفالت های سطحی چند لایه ای در صورتی كه ضخامت كل لایه آسفالت سطحی قابل توجه باشد علاوه بر دارا بودن مزایای آسفالت های سطحی نازك میتوانند بر قدرت باربری سیستم روسازی نیز بیافزاید. در برخی از انواع آسفالتهای حفاظتی حتی مصالح سنگی هم مصرف نمی شوند بعضی فقط به بخش قیر بر بسته آماده شده خاكی ما شنی و یا آسفالته راه اكتفا می شود و همچنین بمنظور جلوگیری از گرد وغبار ناشی از حركت وسایل نقلیه بكار می رود. 1

2-1 موارد كاربرد آسفالتهای سطحی :

1. در راههائیكه تكمیل ضخامت لایه روسازی و با رویه راه در چند مرحله انجام می شود گاهی اوقات از آسفالت سطحی در نخستین مرحله اجرای طرح استفاده می كنند تا در مرحله بعدی آنرا با آسفالت گرم ویا بتنی سیمانی روكش وتقویت نمایند

2. درراههائیكه احداث رویه های بتنی سیمانی ویا بتنی آسفالتی از نظر فنی اقتصادی ومیزان درآمد و شد قابل توجیه نیست بعد از روسازی آنرا با یك دو لایه آسفالت سطحی رویه سازی می كنند.

3.سطوح تیره رنگ رویه های سیاه آسفالتی اغلب بعلت فقدان درخشندگی لازم و محدود كردن وسعت دید رانندگان بهنگام نسبت خطراتی ایجاد می كند این نقص  عمده را می توان با اجرای یك لایه آسفالت سطحی با مصالح سنگی شفاف و روشنی برطرف كرد.

4. آسفالت سطحی از نفوذ آب وهوا و یخبندان در قشرهای روسازی ورویه های كه  بمرور زمان فرسایشی یافته خشك و هوا زده و ترك خورده اند جلوگیری می كند و بدین ترتیب مانع كاهش ناب آوری وتوان بارپذیری راه می شود.

5. غبار ناشی بسترراههای شنی و خاكی ویا ایجاد یك لایه نسبتا مقاوم از طریق پخش لایه های متعدد ومتناوب قیر بر روی این بسترها یكی از موارد كاربرد آسفالت سطحی است زیرا لایه قیری سطح راه غیرقابل نفوذ نموده و مانع اشتباع لایه های خاكی راه در برابر نفوذ آب می شود و بدین ترتیب موجب ثبت وتقویت و تحكیم و در نهایت افزایش نسبی تحمل بارپذیری راه می شود.

6.اغلب راههای آسفالتی كه نواقصی اساسی و زیربنایی ندارد ولی در سطح آنها آسیب دیدگاهی ایجاد شده است می توان نخست با انجام تعمیرات و لكه گیری این نواقص را اصلاح نموده و سپس با اجرای آسفالت سطحی یك لایه ی ویا دو لایه ی برای آن آرایشی نوین كه یك نواخت هم باشد تامین كرد و عمر مفید آنرا افزایش داد.

7. سطوح آسفالتی قیرزده و لغزنده ویا رویه های بتنی صیقل یافتند و غالبا بعلت فقدان تاب لغزشی بویژه بعد از بارندگی وبهنگام خیس بودن سطح راه برای وسایل نقلیه حوادث زیان آوری ایجاد می نماید  اجرای آسفالت سطحی بر روی این سطوح لغزنده بعنوان یك تجربه مفید در جهت تامین بی خطری و اصلاح و افزایشی ناب لغزشی سطح راه كاربرد رایج  ومتداولی دارد