دانلود مقاله معماری سبز

تعداد صفحات : 40  با فرمت ورد و قابل ویرایش

معماری سبز

معماری سبز برخاسته از معماری پایدار و توسعه پایدار بوده كه این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهای سوء‌جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است. حفظ و حراست از منابع طبیعی جهان، مصونیت از آلودگی هوا و سایر آلودگی‌های محیطی، حفاظت از لایه ازن، بهداشت جسمی و روانی، آینده بشریت و ... از موضوعاتی است كه در این راستا مطرح بوده و ضرورت آن به عنوان یك وظیفه جهانی روز به روز آشكارتر می‌شود.

تاریخچه معماری سبز در ایران

دوره اول از سال 57-47 : این دوره مصادف بود با اواخردوره’ مدرنیسم. از این دوره بود كه جریان مدرنیست نیز یك گرایش تاریخی پیدا كرده بود. با كارهای نادر اردلان و كامران دیباكه درایران سعی در زنده كردن معماری ایران داشتند این روند در ایران نیز پیش میرفت. فعالیت میرمیران نیز در این دوره بی تا’ثیر از جریانات روز نبود . كارهای اونشا ن دهنده’ تا’ثیر پذیری ی از معماری سنتی گذشته است. تا’ثیری كه كارهای شهرسازیایشان از شهرهای گذشته گرفتند را می توان در نوع محله بندی سنتی ایشان ویا ایجادگره ها در بین مسیرها ذكر كرد. میرمیران در این دوره در شركت ذوب آهن ایران مسئول كارگاه معماری، واحد طراحی وشهرسازی بوده است وچندین شهر جدید را طراحی كرده است كه شامل"پولاد شهر، زیراب و زرندنو" بوده است.

در طراحی این شهرها تنها منبع الهام میرمیران معماری كشور خودمانن بوده بلكه از معماری جهان نیز تبعیت می‌كرده است تبعیتی كه میرمیران در مدرسه پولاد شهر از كارهای موشه سفدی كرده حاكی از این مسئله می باشد و آنرا صورت جعبه های هم شكل توسعه یابنده طراحی كرده است.

از تك بناهای این دوره می‌توان از Pabdana Tea House  نام برد. تك بنایی كه در داخل یك باغ طراحی شده است. در اینكار می توان گرایش پست مدرنیستی را در قوسها یی كه به كار مدرسه پولاد شهر برده مشاهده كرد كه البته كل كار تركیبی از مدرن و پست مدرن می باشد. خانه طراحی شده كاملا آرامش بخش است خصوصاً با خطوط آبی و متعادل كننده ای كه بكار برده است.

دوره دوم از سال 67-57: در این دوره كارهای میرمیران همزمان باانقلاب اسلامی در ایران كه یكی از دستاوردهای آن رویكرد به سنت تاریخی، بومی گرایی و تأكید بر ارزشهای ایرانی-اسلامی بوده و همچنین همزمان با اوج پست مدرنیست درغرب كه آن نیز توجه به سنت را اساسی می دانست بوده است.

مهمترین كارهایی كه میرمیران در این دوره انجام داده شامل طرح جامع اصفهان، طرح منطقه شهری اصفهان و همچنین مركز توسعه خانه‌سازی و شهر نشینی اصفهان بوده است. در این دوره بود كه میرمیران باارائه مفهوم منطقه شهری در كشور برای اولین بار ضرورت توجه به "مناطق شهری" كشور رابه منزله عرصه دین مشخص، مجزا و مستقل، در "حوزه مدیریت و برنامه ریزی شهری"  گوشزد می كند. موفقیت این طرح (طرح منطقه شهری اصفهان)، در عمل به عنوان ابزاری كارا در فرایند هدایت وكنترل توسعه كالبدی منطقه شهری گشت و باعث شد طرح منطقه بندی شهری برای شهرهای با جمعیت بیشتر از یك میلیون نفر مورد تصویب هیئت دولت گردد.

در مركزتوسعه نیز می توان گرایش به گذشته را در كار میرمیران دید.طریقه كار روی پلان، نوع تقسیم بندی نما از تأثیر میرمیران از گرایشهای كشور حكایت دارد.