منظر سیاسی

در تاریخچه ی روابط ایران و آمریکا با دو واقعه رو به رو هستیم که هر دو به منزله ی جرقه ی آغاز روابط ایران و آمریکا به شمار می آیند.بنابراین در دو مرحله ی متفاوت تاریخی ایران به برقراری و ایجاد روابط سیاسی با

آمریکا اهتمام ورزید.شرح این دو مرحله به سان ذیل می باشد.

انگلیس در اقدام بعدی خود مردم هرات را بر علیه ایران شوراند  و به دوست محمد خان دست نشانده افغانی خود دستور داد تا قندهار را  تصرف کند.از آنجایی که دولت ایران قسمت مهم خاک افغانستان را جزئی از متصرفات خود می دانست به والی خراسان دستور داد تا این نواحی را از نفوذ انگلیس پاک کند.  بلاخره در سال 1857 م/1273ه.ق هرات به تصرف ایران در آمد.دولت انگلیس برای مقابله با این اقدام ایران پرچم سفارت خود را پایین کشید و سفیر خود را از ایران خارج ساخت.این اقدام تهدید آمیز انگلیس باعث شد تا ناصرالدین شاه به چاره جویی افتد و درصدد برقراری روابط سیاسی با آمریکا بر آید. از این روی برای بار دوم در ایران فکر ارتباط با آمریکا از نو جان گرفت.ناصرالدین شاه میرزا احمد خان _مصلحت گذار ایران در استانبول_ را مامور کرد که به طور محرمانه با وزیر مختار آمریکا در دربار عثمانی درباره ی خرید چند کشتی جنگی و استخدام ملوانان آمریکایی گفت و گو کند .در روند مذاکرات اختلاف چندانی بر سر حقوق کنسولی و بازرگانی وجود نداشت اما بر سر مسائل سیاسی توافقی حاصل نشد ،چرا که ایران در بند سیزده، چهارده و پانزده خود قید کرده بود که آمریکا موظف است که جزایر ایران را از تصرف بیگانگان حفظ کند و نیز بحریه آمریکا  دریاهای ایران را از نقشه های سو ء دشمنان دور نگاه دارد و به کشتی های ایران اجازه داده شود تا پرچم آمریکا را حمل کنند.دولت آمریکا با هیچ یک از این سه در خواست موافقت نکرد.از آن جایی  که ایران بر آن بود تا هر چه سریعتر رابطه ی خود را با آمریکا بر قرار سازد_به دلیل تیرگی روابطش با انگلیس و احتمال وقوع جنگ_ از این سه ماده چشم پوشید و سرانجام در سال 1856م/ 1272ه.ق عهدنامه ایران و آمریکا توسط کارل اسپنس Carl Spence) (و فرخ خان امین الملک در دربار عثمانی به امضا رسید.لیکن دولت ایران در این عهد نامه به خواست خود که همان تحصیل حمایت آمریکا از ایران بود نرسید.