قسمتی از متن:

روش­های ارزیابی ارگونومی

ناراحتی­های اسکلتی عضلانی مرتبط با کار، بخش عمده­ای از بیماری­های ناشی از کار را در محیط­های کار به خود اختصاص می­دهد. شیوع این ناراحتی­ها باعث کاهش توان و کیفیت کار، افزایش هزینه­های درمانی، افزایش زمان­های از دست رفته کاری و از کار افتادگی زودرس افراد می­شود. این آسیب­ها در اثر تخریب تجمعی بافت­های دستگاه اسکلتی عضلانی طی ماه­های و سال­ها مواجهه با عوامل استرس زای بیومکانیکی و روانی در محیط کار رخ می­دهد. از مهمترین عوامل موثر در بروز این آسیب­های چند علتی، وضعیت نامطلوب بدن (پاسچر نامطلوب) هنگام کار است. شیوه‌­های گوناگونی برای ارزیابی مواجهه شغلی با ریسك فاكتور­های اختلالات اسكلتی- عضلانی وجود دارد. به كمكاین روش­ها می­توان مشاغلی كه خطر ابتلا به این‌گونه اختلالات در آن­ها بالاست را شناسایی نمود:

l شیوه‌­های مشاهده‌ای

l شیوه‌­های دستگاهی یا مستقیم

l شیوه‌­های خودگزارشی

l شیوه‌­های پرسشنامه­ای

روش­های مشاهد­های نظیر OWAS[1] - SI[2] - OCRA[3] - QEC[4] - RULA[5] - REBA[6] همه بر پایه‌ ارزیابی پوسچر فرد هنگام كار استوارند و توصیه‌­هایی جهت بهبود آن ارایه می‌كنند.