قسمتی از متن:

از مجموعه ی تعاریفی که برای صنایع دستی گفته شده است،به نظر می رسد تعریف زیرکه توسط گروهی ازکارشناسان سازمان صنایع دستی ارائه شده ،دقیق تروجامع تر باشد،چرا که با وضعیت فعلی هنر-صنعت ارزنده انطباق بیشتری دارد:

صنایع دستی: به مجموعه یی از هنر-صنعت ها اطلاق می شود که به طورعمده با استفاده ازمواد اولیه ی بومی وانجام قسمتی ازمراحل اساسی تولید به کمک دست وابزاردستی ساخته می شود که درهرواحد آن ذوق هنری وخلاقیت فکری صنعتگر سازنده به نحوی تجلی یافته وهمین عامل وجه تمایزاصلی این گونه محصولات ازمصنوعات مشابه ماشینی وکارخانه ای است.(نورماه ویاوری،1386، 13)

صنایع دستی: عبارت است ازمجموعه ای ازصنایع هنری وسنتی شامل بافته های داری،آثارچرمی وکاغذی،سفال وسرامیک،هنرهای چوبی وحصیری،رودوزیهای سنتی،هنرهای فلزی وسنگی است که با محدودیت هنروذوق وزیباشناختی ایرانی وبهره گیری از مواداولیه قابل دسترس وبومی به کمک دست وابزارمورد نیاز وبا کاربری وزندگی فردی وجمعی تولید شده وریشه درتاریخ کهن ایران زمین دارد.( عمادی ازوجی،5،1387).

صنایع دستی :عبارت است ازآنچه با دست ساخته می شود.ازپارچه،قالی وساخته های فلزی وغیره که درمقابل صنایع ماشینی است.(لغت نامه دهخدا).

صنایع دستی :شامل صنعت هایی است که دست درآن دخیل است.مانند پارچه بافی وقالیبافی.(فرهنگ فارسی معین).

صنایع دستی: به آن دسته ازصنایع گفته می شود که مهارت ذوق وبینش انسان در تولید آن نقش اساسی دارد.(دایره المعارف بریتانیکا).

تاریخچه صنایع دستی

تاریخچه صنایع دستی درایران

صنایع دستی ایران به عنوان یکی از قطب های اصلی صنایع دستی جهان- به همراه چین وهند- دارای سابقه ی درخشان وپر پیشینه ای است.

فرهنگ ایران همچون فرهنگ های دیگری که درخاور نزدیک کهن هویت نیرومند فردی داشته است،دارای تمدنی بسیار پیچیده وپرتنوع است که برای بررسی وشناخت آن رجوع به تاریخ وبه ویژه کشفیات باستان شناسی انجام شده درنقاط مختلف کشور،اجتناب ناپذیر است.زیرا مطالعه درباره ی صنایع دستی وپیشه های محدود ومنطقه ای ایران را باید از زمانهایی بسیار دور وحتی قبل ازتاریخ آغاز کرد و روند تکاملی آن را به ترتیب گذشت زمان مورد بررسی قرار داد واز این طریق به منشا اولیه ی صنایعی که امروزه نیز در قسمت های مختلف ایران رایج است،دسترسی پیدا کرد. پیش از هر چیز باید توجه داشت که دانستن وضع کلی تاریخ کشور ونگرشی به حفریات باستان شناسی انجام شده می تواند پایه واساس اطلاعات ما در باره ی صنایع دستی باشد وبدیهی است تاریخ صنایع،چیزی منتزع ازتاریخ تمدن نیست وضرورتا می بایست بررسی صنایع،هنرها وپیشه های ایرانی را اززمان پیدایش تمدن وشیوه های زندگی مردم آغازکرد.کما اینکه به اعتقاد اکثر محققان خاستگاه فنون کشاورزی،فلز کاری،سفالگری ومبانی اندیشه های دینی وفلسفی،خط،علم اعداد،نجوم وریاضی،خاورمیانه وخصوصا فلات ایران بوده است.(یاوری،1389، 25،24)

فعالیت های کشاورزی و دامداری در ایران از گذشته های دور تا به امروز ، هم بخشی از مواد اولیه مورد نیاز صنایع دستی کشور را مهیا ساخته وهم افرادی را که به این نوع فعالیت ها اشتغال دارند به علت طبیعت کارشان، فصل یا فصولی از سال بیکار می مانند و ضرورتا نیاز به فعالیت در رشته های دیگر تولیدی دارند .صنایع دستی ایران از هزاران سال پیش تاکنون پیوندی نیرومند با سنت های باستانی داشته است. مروری بر روند تاریخی صنایع دستی در ایران نشان می دهد که در تمام دوره های تاریخی ایران درفن سفالگری، پارچه بافی، گچ بری، قلمزنی وفلز کاری توفیقات زیادی داشت و به نظر محققان و پژوهشگران، مشخص گردید که زادگاه صنایع وهنرهایی نظیر قالیبافی، فلزکاری ، سفال و سرامیک سازی درایران بوده است.(عمادی ازوجی،1387،1).