قسمتی از متن:

تعریف تئوری ذهن
انسانها گروهی زندگی می¬کنند و با هم تعامل دارند. ویژگی اصلی رفتار اجتماعی انسان که باعث تمایز او از سایر حیوانات می¬گردد، تعامل و ارتباط او با دیگرانسانها است. ظاهراَ این ویژگی نیازمند آن است که فرد بداند دیگران چگونه فکر می¬کنند و دارای چه احساسی هستند چنین ظرفیتی «تئوری ذهن» نامیده می¬شود (پریماک و وودروف، 1978).
توانایی نسبت دادن حالتهای ذهنی یعنی نیات، احساسات، خواسته¬ها و باورها به خود و دیگران و درک این که حالات ذهنی دیگران می¬تواند متفاوت از حالات ذهنی خود فرد باشد اصطلاحاً تئوری ذهن نامیده می-شود(خانجانی و هداوند خانی، 1388). همچنین تئوري ذهن را به عنوان توانش فرد در اسناد حالتهای ذهنی به خود و دیگران و پیش بینی رفتارها بر مبنای حالتهای ذهنی تعریف می¬کنند (مشهدی، 1382).
لزلی (1988)، تئوری ذهن را به عنوان قدرت ذهن انسان برای تصور کردن حالتهای ذهنی خودش و دیگران تعریف می¬کند.
بارون کوهن (2000)، تئوری ذهن را توانایی استنباط حالتهای ذهنی مانند مقاصد، خاطرات، باورها، و استفاده از آن برای درک و پیش بینی رفتار خود و دیگران می¬داند. به اعتقاد وی تئوری ذهن منظومه¬ای از انواع حالات ذهنی است که در ارتباط متقابل با یکدیگر است.
شافر (2000)، تئوری ذهن را وجه تمایز خود عمومی و خود خصوصی می¬داند که دلالت بر کسب تئوري ذهن دارد. درک اینکه مردم حالتهای ذهنی از قبیل باورها، امیال، و مقاصدی دارند که اغلب هدایت کننده رفتار آنها است.
استینگتون (به نقل از سنمان ، 2002) تئوری ذهن را درک تعامل اجتماعی به وسیله اسناد باورها، امیال، قصدها و هیجانها به خود و دیگران به منظور تبیین و پیش¬ بینی رفتار تعریف می¬کند.
در رویکرد جدید، اسناد افکار و احساسات به دیگران، قابلیتی است که به آن تئوری ذهن می¬گویند. پژوهش¬ها نشان داده¬اند که استدلال در مورد امیال و عقاید از سنین پیش دبستانی شروع می¬شود و برای وجود این توانایی انتزاعی توجیهات مختلفی وجود دارد. به عقیده بعضی، انسانها دانشمندان کوچک هستند که عقاید و احساسات را از طریق آزمون و مشاهده کشف می¬کنند (لزلی، فریدمن و جرمن ،2004).