رضایت
جنسی
تمايلات، كششها و كيفيت زندگي جنسي انسان به اندازه ي اصل زيستن، پربار و پيچيده است. فعاليت جنسي و جنسيت، بخش مهمي از زندگي زناشويي است. تحقيقات متعددي كه در مورد عوامل مرتبط با ازدواج انجام گرفته است، نشان مي دهد كه مسايل جنسي از لحاظ اهميت در رديف مسايل درجه اول زوجين قرار دارد( دانکامب [1]، 1983 ، کراوفورد و پاپ[2] ، 2003 ، برادبری و کارنی [3]، 2004 به نقل از
دیویس و شاور [4]،2006 ).
نارضايتي از رابطه ي جنسي، مي تواند به مشكلات عميق در روابط زوجين و ايجاد تنفر از همسر، دلخوري، حسادت، رقابت، حس انتقام گيري احساس تحقير، احساس عدم اعتماد به نفس و نظاير آنها منجر شود. اين مسايل توسط تنش ها و
اختلافات، تقويت شده يا در قالب آنها تجلي و بروز مي يابد و به تدريج شكاف بين همسران را عميق تر مي سازد (كريستوفر و اسپر[5]، 2000 ).
از لحاظ لغوی واژه رضایت جنسی به احساس
خوشایند فرد از نوع رابطه جنسی اطلاق می گردد
. در واقع رضایت
جنسی شامل رضایت جنسی فرد تا رسیدن به اوج لذت جنسی است( اسپنس[6] ، 1991 ، به نقل از شاه سیاه و همکاران ، 1388 ) .
رضایت جنسی نیز به طرق متفاوتی تعریف شده
است به طوری که هزاران زن در گزارش طبی خود آن را توانایی دسترسی به ارگاسم در هر
زمانی که اراده نمایند ذکر می کنند . برخی
رضایت جنسی را صادق بودن و پاسخ موثر ناشی از ارزیابی مثبت ومنفی زوج ها در روابط
جنسی می دانند (مدانلو،ضیایی و
ربیعی ،1384).
نیکولز[7] (2005، به نقل از بخشایش و
مرتضوی، 1388) تکالیفی را برای
رسیدن به مرحله ی توافق در روابط زناشویی بیان می کند که یکی از آنها برقراری
رابطه ی جنسی ارضا کننده برای هر دو طرف است . در واقع، ارضای درست غریزه ی جنسی یک نیاز طبیعی است که باید
به آن پاسخ داده شود وگرنه ممکن است پیامدهای منفی همچون بیماریهای روانی و جسمی
را به دنبال داشته باشد (بخشایش و مرتضوی ،1388).
رضایت جنسی تنها لذت جسمانی نیست و شامل
کلیه احساسات باقی مانده پس از جنبه های مثبت و منفی ارتباط جنسی
می شود ( مکانیل[8] ، 2006 ،
به نقل از شاه سیاه و همکاران، 1389 ).