عنوان: دانلود مبانی نظری
و پیشینه تحقیق سیستم های مغزی بازداری/ فعال سازی رفتاری
فرمت ورد قابل ویرایش
تعداد صفحات: 25
فصل دوم مبانی نظری، پیشنه
تحقیق و ادبیات تحقیق
همراه با رفرنس نویسی و
پاورقی داخل متن
منابع کامل
سیستم های مغزی بازداری/
فعال سازی رفتاری(BIS / BAS)
در سال های اخیر رویکردهای
روان- زیست شناختی در شخصیت، رشد و تحول فزآینده ای داشته اند. بخشی از آن به دلیل
ابداع تکنولوژی مانند انواع تصویر برداری های مغزی و بخشی دیگر به دلیل پیدایش توافق
عمومی محققان در توجه به فرآیند های زیستی به عنوان زیربنای شخصیت و رفتار می باشد.
گری (1990)،
نیز با توجه به سیستم های مختلف پاداش و تنبیه در مغز و مسئله تفاوت های فردی در حساسیت
به محرک های مختلف، سه سیستم مغزی رفتاری را شناسایی کرد که زمینه ساز تفاوت های شخصیتی
هستند و ضمن آنکه غلبه و فعالیت هر یک از این سیستم ها در فرد، منجر به حالت های هیجانی
متفاوت می گردد، شیوه های رویارویی و واکنش های متفاوتی را نیز بر می انگیزد که این
سه سیستم عبارتند از: سیستم فعال ساز رفتاری که عاطفه مثبت مربوط به آن است، سیستم
بازداری رفتاری که اضطراب را راه اندازی می کند و سیستم رفتاری جنگ و گریز که خشم،
ترس و عصبانیت را تولید می کند. شواهد روانی- فیزیولوژیک بیان می کند که هر دو سیستم
انگیزشی فعال سازی/ بازداری رفتاری، تحت تاثیر شاخه سمپاتیک سیستم عصبی خودکار است
که به طور فعالانه ای متضاد هم عمل می کنند (بوچاین[1]،
2001).
به طور خلاصه، گري سه
نوع سيستم محركي را پيشنهاد مي كند كه زيربناي رفتار و احساسات هستند: سيستم بازدارندگي
رفتار، سيستم فعال ساز رفتار و سومین سیستم، که با عنوان سیستم جنگ- گریز شناخته می
شود، از لحاظ ساختاری بیشتر از طریق بادامه و ساخت های هیپوتالاموسی تعدیل می گردد.
گری سیستم فعال ساز رفتاری را نمایانگر زودانگیختگی فرد و سیستم بازداری رفتاری را
با تجربه حالت اضطراب مرتبط می انگاشت و در این بین حساسیت و فعالیت زیاد سیستم جنگ-
گریز را با روان گسسته گرایی پیوند می زند.گری معتقد بود که تفاوت های فردی در فعالیت
سیستم های مغزی/ رفتاری زمینه صفات اصلی روان آزرده گرایی و برونگرایی در نظریه آیزنگ
است.
همچنین جانسون و
همکارانش ( 2003) چگونگي ارتباط سطح بازدارندگي و سطح فعال ساز رفتاری را با بيماري
هاي افسردگي، اضطراب، سوء مصرف و وابستگي به دارو يا الكل، اختلال فزون كاري نسبت به
كاستي توجه و اختلال رفتاري در يك نمونه 1803 نفري در سنين بين 19 و 21 سال ارزيابي
كردند. نتايج به نقش سيستم بازدارندگي رفتار به عنوان يك عامل آسيب پذير در سوء مصرف
دارو و بيماريهاي الكلي دلالت داشت.