مقدمه

تصمیمهاي مالی مدیریت براي بهبود وضع مالی شرکت مهم و حیاتی است، اما تصمیم هاي نابخردانه می تواند در نهایت منتج به ورشکستگی شرکت گردد. به نظر جفرسون^[1](2001)" براي یک واحد تجاري جدید هیچ چیز مهمتر از فراهم کردن سرمایه نیست" با این وجود، شیوه تأمین وجوه نقد اثر زیادي بر موفقیت یک مؤسسه دارد. این استدلال نه تنها براي واحدهاي تجاري جدید، بلکه براي همه واحدهاي تجاري قابل اعمال است. این که چگونه شرکت ها ترکیبی از بدهی و سرمایه را در ساختار سرمایه خود انتخاب می کنند، بستگی به عوامل مختلفی از جمله، ویژگی هاي شرکتی، اقتصاد، دیدگا هها و اهداف مدیران دارد . ادبیات مالی چشم اندازهاي متفاوتی را در مورد چگونگی اتخاذ تصمیمات ساختار سرمایه مدیران فراهم می کنند. ساختار سرمایه شرکت ها در کشورهاي مختلف با یکدیگر تفاوت محسوسی دارند، لذا مدیران ناگزیرند به هنگام تصمیم گیري در مورد ترکیب بهینه ساختار سرمایه، از عوامل مختلفی نظیر عوامل اقتصادي و ویژگیهاي شرکتی استفاده کنند و باید تصمیم گیري هاي مربوط به تأمین مالی و آثاري که این عوامل بر ساختار سرمایه می گذارند، مورد توجه قرار دهند. علاوه بر این، مدیران مالی براي ایجاد ساختار مالی مناسب باید ویژگی هاي درونی شرکت وعوامل اقتصادي را مد نظر قرار دهند و با توجه به این متغیرها در پی حداکثر کردن ارزش شرکت باشند . در این راستا، شناخت عوامل اقتصادي و ویژگی هاي شرکتی که در ساختار سرمایه شرکتها تأثیر گذار هستند، داراي اهمیت زیادي است، زیرا با در نظر گرفتن این عوامل و ویژگی ها و میزان تأثیر آنها در ساختار سرمایه میتوان شرکت ها را در تعیین یک ساختار سرمایه مطلوب کمک نمود.هدف مهم اکثر شرکت ها ایجاد ارزش براي سهامداران و حداکثر کردن آن است . محققان مالی زیادي به این نتیجه رسیده اند که ارزش شرکت، نتیجه جریان نقدي آزاد و میانگین موزون هزینه سرمایه^[2] (WACC) آن شرکت است. استدلال آنها این است که به منظور حداکثر کردن ارزش شرکت، مدیریت نیاز دارد تا در داراییها به منظور ایجاد جریان نقدي سرمایه گذاري کند. به منظور تأمین وجوه نقد مورد نیاز راههاي ممکن و متفاوتی در مقابل مدیر قراردارد. اگر مدیریت قادر باشد تا ترکیب مالی بهینه اي ازبدهی و سرمایه (ساختار سرمایه بهینه) را انتخاب کند، میتواند هزینه سرمایه را حداقل و قیمت سهام راحداکثر کند. نتیجه نهایی، حداکثر کردن ثروت سهامداران و متعاقباً ارزش شرکت است. هدف اساسی مدیریت شرکت ها حداکثر نمودن ارزش بازار سهام؛ یعنی ثروت سهامداران درشرکت هاي سهامی است. لذا در این راستا، وظایف مدیریت مالی شرکت ها به سه دسته تصمیمات سرمایه گذاري، تامین مالی و تقسیم سود قابل تفکیک است. تصمیمات تأمین مالی که در نهایت بافت یاساختار مالی شرکت را تعیین می کند، از اهمیت چشمگیري برخوردار است، زیرا چنین تصمیماتی منجر به دستیابی شرکت به "ساختار بهینه سرمایه "می گردد .

شرکتهاهنگام نیازبه منابع مالی جدیدمی توانندازطریق استقراض یاواگذاری قسمتی ازمالکیت شرکت، منابع مالی موردنیازخودراتامین نمایند.هرشرکت درراستای تشخیص منابع مالی مناسب بایدهزینه منابع مختلف تامین مالی رامشخص کرده وآثاری راکه منابع مالی برریسک وبازده شرکت می گذاردتعیین نماید.تامین مالی صحیح برای اجرای پروژه های سودآورمی توانددرجهت افزایش ثروت سهامداران شرکت نقش اساسی ایفانماید.بدست آوردن سودبیشترازطریق تغییرترکیب ساختارسرمایه،بخصوص استفاده ازاستقراض برای دوره های زمانی بلندمدت،ازجمله مواردی است که شرکت هابه عنوان یک شیوه جهت دست یافتن به اهداف خودمدنظرقرارمی دهند.

2-2-2روشهای تأمین مالی

تامين مالي يا فاينانس^[3]، يعني تهيه منابع مالي و وجوه براي ادامه فعاليت شركت و ايجاد و راه اندازي طرح هاي توسعه و درآمدزاي اين واحدهاي اقتصادي .تامين مالي عمدتا از طريق انتشار سهام ، فروش اوراق قرضه و وام و اعتبار صورت مي گيرد. واحدهای تجاری برای انجام فعالیتهای عملیاتی وسرمایه گذاری خودنیازبه وجه نقددارند.تأمین مالی می تواندازمنابع مختلف صورت گیردوهرمنبع مالی دارای تأثیرات خاص خودبربازده ومخاطرات صاحبان واحدانتفاعی است.صاحب نظران ازیک دیدگاه منابع مالی رابه کوتاه مدت و بلندمدت تقسیم می کنند.منابع کوتاه مدت مانندوجوه دریافتنی ازبانک های تجاری،موسسات بیمه، موسسات اعتباری و.... که درمدت کمترازیک سال بازپرداخت یاتصفیه می شوند.منابع میان مدت نیز معمولا ازهمان موسسات دریافت می شود،سررسیدآنها دارای مدتی طولانی تر (عموماً بین یک سال تاپنج سال) می باشد. منابع بلندمدت دریافت وجه ازمحل انتشارسهام عادی ،ممتاز،انتشاراوراق قرضه بلندمدت ونیزاجاره های بلندمدت است که یاسررسیدندارندیادرمدتی طولانی تر بازپرداخت می شوند. از یک دیدگاه دیگرمنابع بلندمدت خود،به دوبخش تقسیم می شوند:منابع داخلی وخارجی.