قسمتی از متن:

آموزش ضمن خدمت

اگر چه در بیشتر موارد افراد هنگام ورود به سازمان، آموزشهای رسمی و نظامداری را از طریق دانشگاه‌ها یا مؤسسات آموزش عمومی پشت سرگذاشته‌اند، به علت کلی بودن نوع آموزشها و نیز ماهیت مشاغل که نوعاً نیازمند تخصص و خبرگی ویژه‌ای است، در هنگام اشتغال، افراد نیازمند گذراندن آموزشهای خاصی مي‌باشند؛ به عبارت دیگر همگام با استخدام فرد در سازمان، ماهیت مشاغل، وظایفی که فرد باید در شغل مورد تصدی انجام دهد، ابزارها و وسایل ضروری برای اجرای کار و روشهای انجام دادن امور مستلزم آن است که فرد درباره نحوه اجرای وظایف محوله، آموزشهای ویژه‌ای را دریافت نماید.

بنابراین آموزش ضمن خدمت از لحاظ سازمانی به آن نوع آموزشی اطلاق مي‌شود که عموماً:

1- پس از استخدام فرد در مؤسسه یا سازمان صورت می پذیرد.

2- هدف و منظور از این نوع آموزش آماده سازی برای اجرای بهینه وظایف و مسئولیتهای شغلی است.

3- این نوع آموزشها عمدتاً در سه محور اساسی توسعه دانش‌، بهبود مهارت‌ها و ایجاد یا تغییر نگرش ها[1] ارائه مي‌شود.(نقل ازفورد[2]،1999)

4- جهت‌گیری اصلی این آموزشها‌، مشاغل یا وظایف مورد تصدی است.(فتحی واجارگاه،1386،4الي7)





انواع آموزش های ضمن خدمت

آموزش ضمن خدمت با توجه به ماهیت آموزشها، مدت زمانی که برای آموزش در نظر گرفته مي‌شود و نیز هدف و منظور از آموزش متفاوت است. به این اعتبار آموزشهای ضمن خدمت را می‌توان بر حسب زمان به سه دسته آموزشهای کوتاه مدت‌، بلند مدت و ترکیبی تقسیم نمود. براساس هدف آموزشهای ضمن خدمت نیز، می‌توان انواع آموزشهای توجیهی، بازآموزی، جبرانی و دانش‌افزایی یا آموزشهای ارتقا را بر شمرد.