بررسي پيشينه پژوهش :

تاريخچه جهانگردي و تفسيرهاي جامعه شناسي در مورد تغيير نيازهاي مسافران در دوره هاي  مختلف يكي از مطمئن ترين منابع شناخت انگيزه هاي مسافرت در اعصار گوناگون است . به منظور درك محيط نوين جهانگردي و درك مسئله ها و چالش هايي كه پيش روي دست اندركاران اين صنعت قرار دارد مروري گذرا بر روند تاريخي اين صنعت از اهميت خاصي برخوردار است .

عهد باستان :

مردم متعلق به تمدنهاي ماقبل تاريخ با اين انگيزه مسافرت مي كردند كه بتوانند غذا به دست آورند، از خطر دوري جويند يا به مناطقي كه داراي آب و هواي مساعدتري است نقل مكان كنند . با افزايش مهارت و كسب فنون ، نياز انسان به زندگي بدوي و خانه بدوشي كاهش يافت و در دوره هاي بعد انسان با انگيزه تجارت و تهاتر كالا مسافرت مي كرد . درحاليكه امپراتوري هاي عهدباستان در قاره هاي آفريقا ، آسيا و خاورميانه رشد مي كردند ، ساختار زيربنايي ايجاب مي كرد كه جاده سازي شود و راههاي آبي بوجود آيد و براي ساده تر شدن مسافرت وسايل نقليه تهيه گردد . آغاز مسافرت هاي رسمي دولتي خود نتيجه مستقيم اقدامات حكام مناطق مختلف بود كه نمايندگان خود را به مكانهاي دوردست اعزام مي نمودند تا جنگ هاي قبيله اي را اداره كنند و از شهروندان ماليات بگيرند .

در دوره هاي حكومت خانواده هاي سلطنتي در مصر مسافرت بيشتر با قصد تجارت و تفريح انجام مي گرفت و اينگونه مسافرت ها رونق زيادي يافت . در آن زمان دولتها اقدام به جاده سازي كردند و در نقاط مختلف علامتهايي نصب گرديد كه نشان دهنده فاصله نقاط بود . يونانيان باستان در امر پيشبرد و توسعه مسافرت و جهانگردي در دو زمينه خاص فعاليتهاي چشمگيري كردند . نخست با ضرب سكه و جايگزين كردن آن به جاي كالا مشكل مسافران را در امر حمل كالا براي انجام معاملات حل كردند و دوم زبان يوناني در سراسر حوزه مديترانه رواج يافت و ارتباطات به صورت راحت تري برقرار مي شود . فردي به نام پوسانياس كه اهل يونان بود درسال 170 ميلادي كتابي به نام راهنماي يونان منتشركرد كه اين كتاب مشتمل بر 10 جلد بود و مسافران را راهنمايي مي كرد .

امپراطور روم زماني كه به اوج خود رسيد، مقامات دولتي و طبقه حاكم روزهاي صلح و آرامش را در تفريح بسر مي بردند و كساني كه از امپراطوري روم باستان به خارج ميرفتند به خريد كالا علاقه نشان مي دادند. مسئله پنهان كردن كالاهاي گمركي در آن زمان رواج يافت زيرا 25% واردات به عنوان عوارض گمركي ضبط مي گرديد .

تمدنهاي آسيايي هم تاريخ بلند بالايي از سياحت دارند كه نمونه هاي بارز آن وجود تفريحگاههايي در مناطق خوش آب و هواي چين و ژاپن در مناطق تابستاني مي باشد .

قرون وسطي :

سده پنجم تا چهاردهم ميلادي را قرون وسطي مي نامند . در اين دوره مسافرت و تجارت رونق خود را از دست داد زيرا جاده ها تقريبا از بين رفته و شرايط مسافرت بسيار مشكل و حتي خطرناك شده بود. در سده چهاردهم مسافرت به قصد زيارت به صورت يك پديده انبوه درآمده بود و مسيحيان به بيت المقدس و روم مسافرت مي كردند. مسئول كاروان در ازاي مبلغ مشخصي كه دريافت مي كرد همه هزينه هاي مربوط به رفت و برگشت را مي پرداخت : كارت عبور ، غذا ، خوابگاه و استراحتگاه حيوان . براي حمل مسافران و رهايي از ديوان سالاري اين اشخاص رشوه پرداخت مي كردند . از مشهورترين جهانگردان مي توان به ماركوپولو و سرجان مندويل اشاره كرد.[1]

رنسانس :

فرمت ورد قابل ویرایش