سرای سالمندان

پیدایش و تجربه سراهای سالمندان در جهان

گرچه منبع کامل و دقیقی درباره تاریخچه ایجاد و تاسیس مراکز نگهداری سالمندان در دست نیست ولی از مطالب و اطلاعات پراکنده می توان دریافت که مراکز سالمندان اولیه در هر جامعه، متناسب با وضعیت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آنها به صورت های کنونی گسترش و تجلی یافته اند.

در قرون وسطی، سالمندانی که خانواده ای نداشتند و یا خانواده آنها قادر به نگهداری از آنان نبود؛ معمولاً توسط دیر محل نگهداری می شدند.دیر اولین مکانی است که برای نگهداری و مراقبت سالمندان تنها و نیازمند اختصاص یافت. در این خانه ها با سالمندان مانند دیوانه ها رفتار می شد و از هر 10 نفر، 8 نفربه ناراحتی روانی دچار می شد و 2 نفر جان خود را از دست می داد. این آمار تکان دهنده حقیقت انکار ناپذیری است که امروزه متخصصان پیری شناسی در دنیا به آن واقفند.

در بسیاری از کشورها برای جلوگیری از عوارض دوران بازنشستگی بمنظور ادامه زندگی اجتماعی و حفظ خصوصیات اجتماعی و روانی افراد سالمند، باشگاه های مخصوص سالمندان تاسیس گردیده است که در آن وسایل متعددی برای تفریح ،سرگرمی، ورزش و مطالعه وجود دارد. همچنین در بسیاری از باشگاه ها، محل هایی برای اقامت افراد سالمند در نظر گرفته شده که خانه سالمندان نامیده می شود و افراد سالمند با پرداخت مبلغی به طور ماهیانه و سالیانه و در بعضی از مراکز ویژه که احتمالا توسط دولت ها به حمایت از سالمندان تاسیس گردیده اند به طور رایگان و با شهریه کمی اقامت می کنند(اناری 1388، 24). این خانه ها در کشورهای اروپایی نخست با عنوان خانه بازنشستگان تاسیس شد، رفته رفته به شکل خانه پیران درآمد و علاوه بر بازنشستگان، گوشه نشینان و سالخوردگانی را هم که به عللی نمی توانستند در بین خانواده هایشان زندگی کنند در خود جای داد و گرچه موسسات خدمات اجتماعی و بهداشتی به آن کمک های بسیاری کردند و برنامه های ویژه بحث و بررسی برای جلوگیری از احساس تنهایی پیران ترتیب یافت ولی باز نتوانست محیط مطبوع و قابل تحملی برای آنان فراهم کند زیرا در این نوع خانه ها که به مثابه یک جامعه بسته (جامعه ای که منحصرا از سالخوردگان تشکیل شده) است نسبت مرگ و میر بسیار بالا است و درنتیجه افراد هر روز شاهد از دست رفتن دوست، هم صحبت یا همسایه ای می شوند. و مشکل روانی احساس تبدیل شدن به موجودی بی ثمر، مطرود از اجتماع که در انتظار مرگ است به آسانی قابل تحمل نیست(زنجانی 1386، 128).

بررسی های مختلفی که در کشورهای توسعه یافته صورت گرفته نشان می دهد که گروه کثیری از پیران می خواهند حتی الامکان به زندگی مستقل خود ادامه دهند و گروهی دیگر متمایل به زندگی در میان خانواده اند و عده ای نیز می خواهند به هر ترتیبی که هست روابط اجتماعی خود را حفظ کنند (پالت 1971، 143). آنچه درباره خانه پیران باید گفت این است که از لحاظ روانی این نوع خانه ها در نظر پیران سمبل انزوا و نمونه گویای تمایل جامعه به طرد آنها (شبیه تمایلی که جامعه برای طرد بیماران دارد) تلقی می شود از این رو سالخوردگان همواره واکنش منفی در قبال این نوع خانه ها داشته اند و متاسفانه این نکته در همه بررسی های مربوط به مسکن پیران در کشورهای مختلف نیز مشاهده شده است. "پل پایا" مدیر قسمت مربوط به مطالعه مشکل پیران در موسسه ملی مطالعات جمعیتی فرانسه که اخیرا نیز از طرف سازمان ملل به ریاست کمیسیون بررسی مشکل پیران در جهان برگزیده شده است می گوید: «با اینکه رفتار پیران در قبال مسئله مسکن برحسب سن تغییر می کند اما علاقه ای که همیشه افراد مسن تر به زندگی در خانه خود نشان می دهند تغییر ناپذیر است». شاید این امر تا حدودی ناشی از نیازی است که به مواظبت بیشتر احساس می کنند و به همین دلیل از اقامت در خانه سالمندان اکراه دارند(پیشین،27).

فرمت ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات: 56

فصل دوم مبانی نظری و پیشنه تحقیق جهت نوشتن فصل دوم پایان نامه ارشد و دکتری

همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن

منابع فارسی کامل

منابع انگلیسی کامل