بیمه الکترونیک:

فناوري اطلاعات و ارتباطات به صنعت بيمه شكلي منعطف بخشيده، آن را متحول نموده و مجبور به ترك قيد و بندها و مقررات سنتي و استفاده از فناوري جديد نموده است. با توجه به ورود فناوري جديد در پردازش و تبادل داده ها، نيازهاي جديدي براي شيوه ارائه خدمات بيمه اي مطرح شده است.

بيمه الكترونيكي در يك نگاه كلي در صدد فراهم آوردن امكاناتي براي مشتريان است تا دسترسي به خدمات بيمه اي با استفاده از واسطه اي ايمن و بدون حضور فيزيكي صورت پذيرد. بر اساس تعريفي ديگر، بيمه الكترونيك به معناي ارائه و مبادله خدمات با بهاي اندك از طريق كانال هاي الكترونيكي است. در اين تحقيق، بيمه الكترونيكي عبارت است از تامين يك پوشش بيمه اي از طريق بيمه نامه هايي كه درخواست پيشنهاد، صدور ، مذاكره و قرارداد آن به صورت آنلاين انجام شده و پرداخت حق بيمه، صدور، توزيع و فرآيند پرداخت خسارت، همگي به شكل آنلاين صورت مي گيرد.

بيمه الكترونيكي به معناي عام به كاربرد اينترنت و تكنولوژي اطلاعات در توليد و توزيع خدمات بيمه اي گفته مي شود و در معناي خاص مي توان بيمه الكترونيكي را ابزار تامين پوشش بيمه اي از طريق بيمه نامه هايي تعريف كرد كه به صورت آنلاين مورد درخواست و مذاكره واقع شده و قرارداد آنها منعقد مي شود. با اين كه پرداخت حق بيمه، توزيع بيمه نامه و فرآيند پرداخت خسارت مي تواند به صورت آنلاين انجام گيرد، اما ممكن است در برخي از كشورها محدوديت هاي مقرراتي(نظارتي) فني آنلاين به طور مداوم تغيير نمايند. (همتي،1382) 

بیمه الکترونیکی به عنوان بخشی از تجارت الکترونیک و موجی که کمتر از انقلاب صنعتی نیست در دنیا از رشد بی سابقه ای برخوردار است و بیمه و به طور کلی موسسات مالی از جمله صنایعی هستند که تجارت الکترونیک می تواند نقش بسزایی در رشد و توسعه آنها ایفا کند، چرا که صنعت بیمه صنعتی است اطلاعات بر، لذا دارای زمینه مناسبی جهت استفاده گسترده از تکنولوژی اطلاعات می باشد.(تکیه،1386)

بیمه الکترونیک با کاربری اینترنت و فناوری اطلاعات در تولید و توزیع خدمات بیمه ای به عنوان یکی از زیرمجموعه های تجارت الکترونیک همگام وهمپای توسعه اینترنت بسط و گسترش یافته و استفاده از آن در سال های اخیر در کشورهای مختلف جهان مرسوم شده است. در هر حال ارائه خدمات در تمامی 363 روز از

سال و در تمامی 24 ساعت شبانه روز با پدیدار شدن بیمه الکترونیکی جامه عمل خواهد پوشید. بیمه الکترونیکی یکی از پدیده های مهم حاصل از به کارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات همچنین مدیریت اطلاعات است که باعث تحول عمیق و نحوه فروش بیمه و دریافت خسارت شده است. به طوری که سطح ارتباط با بیمه گذار را افزایش داده و از سوی دیگر دامنه خرید و فروش مجازی بعضی از انواع بیمه نامه ها را وسیع تر کرده است.(عالیخانی، 1386)

بیمه الکترونیکی، بهره گیری از فناوری اطلاعاتی و ارتباطی از قبیل اینترنت برای ایجاد فرآیند جدیدی از بیمه و اجرای سیاست ها، قوانین و مقررات لازم برای عملکرد جامعه اطلاعاتی یا دیجیتالی در صنعت بیمه است. صنعت بیمه، صنعتی است که بیشتر بر پایه اطلاعات استوار است، بنابراین کالاهای بیمه ای برای تولید،  مدیریت و توزیع آنلاین مناسب هستند.)زلفی، 1389)

بیمه الکترونیک علاوه برداشتن تمامی مزیتهای کسب وکار الکترونیکی است دو مزیت خاص دارد که عبارتند از :

1- کاهش هزینه های اداری داخلی و مدیریتی ، ضمن اینکه مکانیزه شدن مراحل کار باعث می شود تا نوعی

ارتباط شبکه ای بین واحدهای شرکت ها به وجود آمده و اطلاعات مدیریتی ارتقا پیدا کند. همچنین با      صرفه جویی در هزینه ها، این امکان را به وجود می آورد که مبلغ صرفه جویی شده در بازار رقابتی صرف مشتریان شود و آن ها فرصت یابند تا بیمه نامه ها یا خدمات بیش تری را به دست آورند.

2- کاهش هزینه های واسطه‌ای، چرا که بیمه نامه به طور مستقیم به مشتریان فروخته می شود و برای خریداران هزینه کم تری خواهد داشت.)زلفی،1389)

2-18) تاریخچه بیمه الکترونیکی در جهان و ایران:

اینکه کدام قوم و ملت، نخستین بار با بیمه آشنا شدمعلوم نیست. برخی دریانوردان فینقیه را مبتکر بیمه       می­دانند. بدین صورت که دریانوردان از بازرگانان وام دریافت می­کردند و هرگاه دریانورد بدهکار با موفقیت سفر خود را به پایان می­برد، موظف بود که اصل و بهره وام دریافتی را ظرف مدت معین به بازرگانان طلب کار بپردازد. در طی این مدت کالای دریانورد در گرو بازرگان بود و اگر به موقع موفق به دریافت طلب خود     نمی­شد، می­توانست کالا را حراج کند.ولی اگر کشتی دریانورد با حوادث دریا مواجه می­شد و یا دزدان دریایی حمله ورمیشدند و کالا به غارت می­رفت، وام دهنده حقی در مورد اصل و بهره وام نداشت. بنابراین بازرگان وام دهنده، خطر را تقبل می­کرد یعنی برگشت اصل و بهره وام در گرو سالم به مقصد رسیدن کالا بود؛ این نوع وامها را در تاریخ پیدایش بیمه، بیمه وامهای دریایی نامیده­اند.

با این همه به نظر بسیاری از محققان، بیمه به مفهوم واقعی در سده چهاردهم میلادی به وجود آمده است زیرا قبلا کلیسا با بیمه به صورت وامهای دریایی مخالفت کرده بود زیرا طبق قوانین مذهبی، بهره را حرام         می­دانستند. از این رو تجار وام دهنده شکل آن را عوض کردند و به جای بهره، وام گیرنده جایزه­ای           می­پرداخت که میزان آن به اندازه نرخ بهره بود ولی شکل آن طوری بود که کلیسا نمی­توانست با آن مخالفت کند.

در سال 1552 میلادی در شهر فلورانس کانونی از بیمه­گران با سازمانی مجهز تشکیل شد که اعضای کانون، حقوقدانانی از بین خود برای تعیین شرایط عمومی بیمه­نامه­ها و تدوین تعرفه­ها و انتخاب نمایندگان کردند. در حدود سال 1691 میلادی، ادوارد لوید^[1] در قهوه خانه خود در لندن که نزدیک به اداره نیروی دریایی بود، شروع به انتشار نشریه­ای به نام اخبار لویدز کرد و پس از گذشت چندین سال، قهوه خانه وی، تبدیل به مهمترین مرکز معاملات بیمه­ای شد. تا سال 1760 میلادی، قهوه خانه لویدز مهمترین مرکز برای بیمه کردن خطرهای دریایی بود.عملیات بیمه­گران لویدز حدود 154 سال در گوشه غربی طبق دوم عمارت بورس لندن ادامه داشت و پس از متجاوز از یک قرن و نیم فعالیت به عمارت اختصاصی لویدز منتقل شد.

در سال 1310خورشیدی،‌ فعالیت جدی در زمینه بیمه در ایران با تصویب قانون و نظامنامه ثبت شرکتها آغاز شد‌و‌متعاقب‌آن‌بسیاری‌از‌شرکتهای‌بیمه‌خارجی‌از‌جمله‌گستراخ^[2]،آلیانس^[3]،ایگلاستار^[4]،یورکشایر^[5]،رویال^[6]،ویکتوریا^[7]، ناسیونال­سویس^[8]،فینیکس^[9]،اتحاد الوطنی و ... به تاسیس شعبه و یا نمایندگی در ایران پرداختند.

گسترش فعالیت شرکتهای بیمه خارجی در کشور، مسئولان را متوجه ضرورت تاسیس یک شرکت بیمه ایرانی کرد و دولت در شانزدهم شهریورماه 1314 شرکت سهامی بیمه ایران را با سرمایه 20 میلیون ریال تاسیس کرد.در سال 1331 خورشیدی، بر اساس مصوبه هیات دولت کلیه شرکتهای بیمه خارجی موظف شدند برای ادامه فعالیت خود در ایران مبلغ 250 هزار دلار ودیعه نزد بانک ملی ایران تودیع نمایند و پس از آن نیز منافع سالیانه خود را تا زمانی که این مبلغ به 500 هزار دلار برسد، برآن بیفزایند. این تصمیم موجب تعطیل شدن کلیه نمایندگی­ها و شعب شرکتهای بیمه خارجی در ایران به استثنای دو شرکت بیمه یورکشایر و اینگستراخ شد و شرایط را برای گسترش فعالیت شرکتهای بیمه ایرانی فراهم ساخت.

نخستین شرکت بیمه ایرانی، به نام بیمه شرق، در سال 1329 خورشیدی تاسیس و تاسال 1343، به تدریج هفت شرکت خصوصی دیگر به نامهای آریا، پارس، ملی، آسیا، البرز، امید و ساختمان و کار شکل گرفتند.

در سال 1350 خورشیدی به منظور نظارت بیشتر دولت بر صنعت بیمه و تدوین اصول و ضوابط استاندارد، بیمه مرکزی ایران تاسیس شد که بر اساس قوانین مستقیما فعالیت بیمه­ای نمی­کند و در نتیجه رقیبی برای موسسات بیمه کشور نیست.

تا پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، یک شرکت دولتی، دوازده شرکت خصوصی و دو موسسه بیمه خارجی در کشور فعالیت می­کردند که در چهارم تیرماه 1358، بنابر تصمیم شورای انقلاب، دوازده شرکت خصوصی ملی شده و پروانه فعالیت دو موسسه خارجی نیز لغو شد .در حال حاضر چهار شرکت بیمه دولتی ایران، آسیا، البرز،‌دانا‌و‌دوازده شرکت بیمه خصوصی سامان،معلم،پارسیان،کارآفرین،سینا،توسعه،رازی،دی،نوین،ملت،پاسارگاد و میهن در کنار چهار شرکت بیمه مناطق آزاد به نامهای اتکایی امین، حافظ، امید و ایران معین در کشور به ارائه پوششهای بیمه اشتغال دارند. (كريمي، 1383).

فرمت ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات: 61

فصل دوم مبانی نظری و پیشنه تحقیق جهت نوشتن فصل دوم پایان نامه ارشد و دکتری

همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن

پیشینه تحقیق کامل: خارجی و داخلی

منابع فارسی کامل

منابع انگلیسی کامل