تاریخچه آمادگی جسمانی
به نظر می رسد بحث آمادگی جسمانی به عنوان موضوعی مستقل از تربیت بدنی از
سال 1925 به میان آمده است و آن زمانی است که فردریک راند راجرز[4] مدیر بخش بهداشت و تربیت بدنی مستقر در دپارتمان آموزش و پرورش ایالات نیویورک آزمون شاخص آمادگی جسمانی[5](PFI)
را معرفی کرد و برنامه آن را در مدارس ایالت نیویورک به اجرا گذاشت. این
ازمون که دو عنصر اصلی را می سنجید دختران و پسران قوی و ضعیف را از هم
متمایز می کرد، لذا معلمان تربیت بدنی موظف شدند که سطح آمادگی جسمانی دانش
آموزان ضعیف تر را ارتقا دهند. در آغاز پیدایش تربیت بدنی، آمادگی جسمانی
تنه هدف تربیت بدنی بود. ارزش آمادگی جسمانی در ابتدا آماده سازی افراد
برای دفاع از کشور و استفاده ازآن در طب پیشگیری بوده است. پس از آن آمادگی
جسمانی تنها در جنبه بهداشت و آمادگی جسمانی گسترش یافت(44)
آزمون شاخص آمادگی جسمانی نیز که مشتمل بر ارزیابی دو قابلیت قدرت و استقامت عضلانی توسط راجرز[6]
معرفی گردید. در اواخر قرن نوزدهم، معلمان تربیت بدنی اروپا نیز برای
تقویت و آمادهسازی دانشآموزان، روشی به نام ورزش سوئدی یا لینگ[7] را به کار میگرفتند. البته، انجمن سلامت، تربیت بدنی، تفریحات سالم وحرکات موزون امریکا (ایفرد[8])
را میتوان یکی از پیشگامان آمادگیجسمانی، بخصوص در زمینهی آزمونها در
بخش تربیتبدنی درمانی و اصلاحی دانست. در سال 1988، مؤسسهی ایفرد؛ آزمون
آمادگی جسمانی و تربیتی با عنوان برتریجسمانی[9]
را جایگزین آمادگی مرتبط با سلامتی نمود. امروزه، با به بوجودآمدن و
گسترش شاخهی فیزیولوژی ورزش، آمادگیجسمانی و آزمونهای مرتبط با آن رشد
چشمگیری پیدا کردند.
در ایران، اولین اقدام برای علمیکردن ورزش و نیز تدوین نورمهای
استاندارد به سال 1350 باز میگردد. در این زمان، بحث آمادگیجسمانی با
بروز رشتههای مختلف ورزشی در کشور همگام و همزمان شد. هرچند تا آن زمان
بحث آمادگی جسمانی کاملاً بر اصول علمی متکی نبود. اما در سال 1351 با
تأسیس رشتهی تربیت بدنی، واحد آمادگیجسمانی جزء واحدهای اصلی قرار گرفت و
بدین ترتیب توجه به موضوع آمادگیجسمانی به صورت آکادمیک آغاز شد. درحال
حاضر، ضمن توجه به آمادگی جسمانی، به ویژه جنبهی سلامتی آن، آزمونهای
آمادگی جسمانی و نورمهای استاندارد برای ارزیابی درس تربیت بدنی و نیز
سنجش قابلیتهای آمادگیجسمانی در کشور تدوین گردیده است(8).
از بعد پژوهشی، درگزارش مرکز جراحی عمومی و در خصوص فعالیتهای جسمانی که
در سال 1996 به چاپ رسید، بر روی ارتباط بین فعالیت جسمانی و سلامت مناسب
تا 5 قرن قبل از میلاد بررسی شده است. در این گزارش بحث ارتباط سلامت و
تمرین از یونان باستان تا عصر حاضر پیگیری و یادداشتهای اولیهای که
فعالیت را به عنوان امری مفید، برای سلامتی بیان می کند، اکنون به عنوان
اسنادی معتبر شناخته می شوند. مدارکی وجود دارند که فقدان تمرینات منظم را
به عنوان عاملی در ضعف آمادگی جسمانی تأیید میکنند. مدارک علمی اخیر نیز،
به صورت خلاصهشده از گزارش مرکز جراحی عمومی و همین طور دیگر مدارک جدید،
پیشنهاد می کنند که" با یک روش زندگی سالم، بیش از هر عاملی دیگری می توان
به تندرستی مطلوب رسید. این بدان معناست که هر کس میتواند در سبک زندگی
خود برای تقویت آمادگی جسمانی در طول عمر، تغییراتی را بوجود آورد و کیفیت
زندگی خود را بهبود بخشد(43).
مفهوم آمادگی جسمانی
آمادگی جسمانی، اصطلاحی با مفاهیم وسیع است که برای افراد مختلف، معنای متفاوت دارد در
نتیجه بیان یک تعریف دقیق از آن کار ساده ایی نیست. تعاریف مختلفی توسط
مراکز و سازمان های ورزشی و غیر ورزشی ارائه شده است که به مهم ترین آنها
اشاره می شود (22، 44).
آمادگي جسماني به طور خاص، توانايي بدن براي فعاليت مؤثر و كارآمد است.
آمادگي جسماني با توانايي فرد در كاركردن مؤثر، لذت بردن از اوقات فراغت،
سالم بودن و قدرت مواجهه با وضعيت هاي فوق العاده در طول زندگي ارتباط
دارد. بدین معنی که فرد در صورت داشتن آمادگیجسمانی، توانایی انجام
فعالیتهای روزانه با قدرت، هوشیاری، بدونخستگی و با انرژی فراوان و لذت
بردن از سرگرمیهای اوقات فراغت و توانایی رو به رو شدن با موارد اضطراری
پیش بینی نشده را دارد. از آنجا که زندگی امروزي، به هزینهی انرژي
بسیارکمی نیاز دارد و انسان نیز اوقات فراغت خود را به صورت غیرفعال
میگذراند، بعضی محققان غیر از موارد اشاره شده در بالا، سه دلیل دیگر را
نیز براي برخورداري از آمادگیجسمانی بیان داشته اند. یکی کمک براي پیشگیري
از بیماریهايی مانند بیماري هاي قلبی، فشار خون، دیابت، پوکی استخوان و
مانند آنها که ناشی از کم تحرکی است. دوم، رسیدن به حداکثر ظرفیت های
ذهنی؛ و سوم، داشتن احساس خوشایند، پرانرژی و سبک بال بودن است. بنابراین،
آمادگی جسمانی برخورداري از یک انرژي پویا وسرزنده است که نشان دهنده
سلامت سیستم هاي مختلف بدن و کارکرد خوب آنهاست به نحوی که شخص قادر است
فعالیت های روزانه و سرگرمیهای فعال اوقات فراغت را بدون خستگی بی مورد
حتی در موارد اضطراری پیش بینی نشده انجام دهد(44، 8).
نکتهی قابلتوجه در تعریف آمادگی جسمانی این است که همهی افراد برای
انجام امور روزمرهی خود نیازمند آمادگیجسمانی هستند، بنابراین هر شخص
متناسب با سطح کاری خود به این آمادگی نیاز دارد. انجام فعالیتها باید با
علاقه و انگیزه باشد. این امر جز با داشتن سطح مطلوبی از آمادگیجسمانی
میسر نیست. خستگی نیز زمانی به وجود میآید که فرد از نظرجسمانی قادر به
انجام کار و فعالیت موردنظر نیست. بنابراین برای جلوگیری از ایجاد خستگی،
کسب آمادگی جسمانی و توانمندی درسطح مورد نظرلازم است. هرچقدر فرد از سطح
آمادگی بالاتری برخوردار باشد، به حفظ و ارتقاء سلامتی اوکمک شایانی
خواهدکرد که حاصل آن یک زندگی خوب و مناسب و بدون رفتارهای ناصحیح است.
دراینرابطه، ورزشکردن میتواند این آمادگی را ایجاد کند. با ورزش کردن،
فرد نه تنها مفاهیم آمادگیجسمانی را یاد میگیرد. بلکه، با شناخت حقایق
آمادگی و عادتهای ورزشی شخصی، یه طور مادامالعمر از این آمادگی لذت می
برد(8).
فرمت ورد قابل ویرایش
تعداد صفحات: 43
فصل دوم مبانی نظری و پیشنه تحقیق جهت نوشتن فصل دوم پایان نامه ارشد و دکتری
همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن
منابع فارسی کامل
منابع انگلیسی کامل
برچسب ها:
دانلود تحقیق و پیشینه تحقیق آمادگی جسمانی آمادگی جسمانی آمادگی جسمانی مؤلفه های آمادگی جسمانی