سازگاری اجتماعی

سازگاری به همه راهبردهای گفته می شود که فرد برای اداره کردن موقعیت های استرس زای زندگی به کار می برد(سادوک و سادوک[1]، 2003). و سازگاری اجتماعی از نظر ویزمن[2](1975)، انعکاسی از تعامل انسان با افراد دیگر، رضایت از کنش های فردی و نحوه عملکرد در نقش هاست که به احتمال زیاد تحت تاثیر شخصیت، فرهنگ و روابط خانوادگی قرار دارد(حیدری، 1387). خصوصیات شخص(مهارتها، نگرشها، ارزشها و حالات بدنی) و حساسیت موقعیت های که فرد با آن رو به رو می شود از جمله عواملی هستند که بر سازگاری با محیط و تغییرات آن موثرند و ار آنجا که شخص و محیط همواره در حال تغییرند این دو عامل در تعیین سازگاری، خشنودی و کامیابی فرد تاثیر می گذارند، زیرا سازگاری همواره باید بین این دو عامل خاص صورت پذیرد(قاطع زاده، 1384).

سازگاري اجتماعي در نوجوانان به عنوان مهمترين نشانه ي سلامت روان آنان، از مباحثي است كه در دهه هاي اخير توجه بسياري از جامعه شناسان، روانشناسان و مربيان را به خود جلب نموده است، زيرا دوره ي نوجواني، دوره ي حساسي است و سازگاري اجتماعي نوجوان در اين دوره دستخوش تحولات عاطفي، جسماني و ذهني فوقالعاده شديدي است و هنوز به طور كامل رشد نيافته است. به همين علت ممكن است تاخير در بلوغ عاطفي به دنبال خود مشكلات جدي در روابط بين فردي در نوجوانان و چالش هاي اجتماعي براي آنان پديد آورد. علاوه براين، رشد اجتماعي مهمترين جنبه ي رشد وجود هر شخصي است و معيار اندازه گيري رشد اجتماعي هركس سازگاري او با ديگران است. سازگاري اجتماعي مانند رشد جسمي، عاطفي و عقلي يك كميت پيوسته است و به تدريج به كمال مي رسد و در طول زندگي به طور طبيعي و در برخورد با تجربه ها حاصل مي شود. با سپري شدن دوران كودكي و ورود به دوران نوجواني، رشد رواني - اجتماعي از تحول ساده به تحول عميق و كيفي تبديل مي شود و نوجوان با به كارگيري مهارت هاي اجتماعي، مي تواند جايگاه خود را در ميان مراودات اجتماعي و ارتباط با همسالان خود و بزرگسالان پيدا كند و مورد پذيرش اجتماعي قرار گيرد. موفقيت در امر پذيرش اجتماعي به سازگاري اجتماعي منجر مي شود و ممكن است فرد را به مرحله ي نفوذ و رخنه ي اجتماعي برساند كه سطحي بالاتر از پذيرش اجتماعي است و در اين مرحله مي تواند بر اطرافيان خود تاثيرگذار باشد. رخنه ي اجتماعي، فرايندي است كه از طريق آن روابط آدميان از سطح دوست داشتن به سوي صميميت بیشتر سیر می کند(اتکینسون و هیلگارد[3]، 2004).

منظور از سازگاري، رابطه اي است كه ميان فرد و محيط او، به ويژه محيط اجتماعي و خانوادگی وجود دارد و به او امكان مي دهد تا نيازها و انگيزه هاي خود را پاسخ گويد. فرد زماني از سازگاري

 بهره مند است كه بتواند ميان خود و محيط اجتماعي اش رابطه اي سالم برقرار و انگيزه هاي خود را ارضاء كند، در غير اين صورت او را ناسازگار قلمداد مي كنيم. در واقع سازگاري با محيط، مهارتي است كه بايد آموخته شود و كيفيت آن مانند ساير آموخته ها به ميزان علاقه و كوشش فرد براي يادگيري بستگي دارد(اسلامی نسب، 1373).

انجمن روان پزشكان آمريكا(1994) سازگاري اجتماعي را چنين تعريف مي كند: هماهنگ ساختن رفتار به منظور برآورده ساختن نيازهاي محيطي كه غالباً مستلزم اصلاح تكانه ها، هيجان ها يا نگرش هاست(حجاری، 1384).

فرمت ورد قابل ویرایش

تعداد صفحات: 60

مبانی نظری و پیشنه تحقیق جهت نوشتن فصل دوم پایان نامه ارشد و دکتری

همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن

پیشینه تحقیق کامل: خارجی و داخلی

منابع فارسی کامل

منابع انگلیسی کامل