ایزوگام، نام بازرگانی گونه‌ای عایق آمادهٔ ضد نم و رطوبت برای پوشاندن پشت بام، استخر و مانند آن است. ایزوگام پوششی است برای عایق کردن که برای جلوگیری از رخنه و نفوذ آب به‌کار می‌رود، و از فرآورده‌های نفتی بدست می‌آید.
پیشینه
عایق بندی رطوبتی ساختمان‌ها که تا چهل سال گذشته به صورت سنتی، با آسفالت و قیر گونی انجام می‌گرفت با پیدایش عایقهای رطوبتی و مزیت‌های این نوع عایق‌ها به تدریج جای خود را به این عایق‌ها دادند. امروزه در بیشتر ساختمان‌ها چه در مرحلهٔ پی و فونداسیون و چه در ایزولاسیون دیوارها، سرویس‌ها و پشت بام، ایزولاسیون با لایه عایق رطوبتی انجام می‌گردد.
چیستی و کاربرد
ایزوگام پوشش مقاومی از قیر و الیاف مصنوعی است که با گرما بر بستر بام چسبانده می‌شود و از نفوذ آب و رطوبت به محیط زیر خود جلوگیری می‌کند. عمر ایزوگام بطور میانگین ۱۰ سال است.
ایزوگام پدیده‌ای است صنعتی و متکی به دانش، آزمودگی (تجربه) و فناوری در راستای ایمن‌سازی سازه‌ها در برابر نم و رطوبت پیش آمده از بارش برف و باران. ایزوگام که گونه‌های گوناگونی دارد، پس از گذر از آزمون‌های گوناگون، در آزمایشگاه‌های کارخانه‌های فرآوری، ضریب پایداری‌اش را افزایش خواهند داد.
لایه های تشکیل دهنده ایزوگام
لایه های گوناگون به ترتیب از رو به کف به شرح زیر می‌باشد:
- لایهٔ پلی‌اتیلن (polyethylene film) یا پودر معدنی(mineral powder) یا فویل آلومنیوم (aluminum foil)
- بافت (tissue)
- پلی‌استر(polyester)
- مواد افزودنی ویژه
- لایهٔ پلی‌اتیلن (polyethylene film)
مصرف عایق رطوبتی در صنعت ساختمان روزبه روز بیشتر می شود. این امر به عللی چون سرعت، سهولت و دقت در نصب و عمر طولانی تر آن نسبت به روشهای قدیمی تر و همچنین حفظ محیط زیست صورت می گیرد.
نصب بخش عمده ای از کار ایزولاسیون را تشکیل می دهد، بدین معنی که عایق رطوبتی با بهترین کیفیت تولید در صورتی که به طریقه صحیح نصب و نگهداری نشود انتظار مصرف کننده را برآورده نخواهد کرد و کاملا بی ارزش است.
شیوه ها و اصول نصب در انواع عایقهای رطوبتی پیش ساخته که به صورت رول مورد مصرف در بام می باشد بسیار گسترده و متفاوت است. در ذیل بطور خلاصه تنها به چند نکته اشاره می شود.
عایقهای رطوبتی توسط روش جوش مشعل و به طور کلی به دوروش پهن کردن به صورت آزاد یا اتصال کامل با سطح زیرین نصب می شوند. در روش پهن کردن به صورت آزاد فقط لبه ها به هم متصل می شوند، کناره ها و پیرامون آن با روشهای ویژه ای پلمب می شوند. روش معمول در ایران اتصال کامل با سطح زیرین است.