تعریف بازاریابی

تعريف هاي گوناگوني از بازاريابي وجود دارد که در ادامه به برخی از مهمترین آنها اشاره می گردد.

انجمن بازاريابي آمريكا^[1] بازاريابي را اينگونه تعريف مي كند (1935): عملكرد فعاليت هاي كسب و كار كه جريان انتقال كالا و خدمات از توليدكننده به مصرف كننده را هدايت مي كند. البته اين تعريف به مرور زمان و به سبب پيشرفت هاي حاصل در حوزه بازاريابي، دستخوش تغييرات بسياري شده است. اين تعريف بيشتر بيانگر نگاه سنتي به بازاريابي كه همان توزيع و بازرگاني كالا است، مي باشد (نجمي و همکاران، 1391).

در سال 1985 انجمن بازاريابي آمريكا تعريف خود را اينگونه تغيير داد: بازاريابي، فرآيند برنامه ريزي و اجراي خلق ايده، قيمت گذاري، ترويج و توزيع محصول و خدمات به منظور انجام مبادله اي است كه اهداف شخصي و سازماني را نتيجه مي دهد. در اين تعريف، تمركز بيشتر بر مديريت ^[2]4Ps است. اين انجمن در سال 2004 با بيان اين نكته كه بازاريابي يك مفهوم مشتري- محور^[3] است، تعريف خود را اينگونه اصلاح كرد كه بازاريابي يك عملكرد سازماني و مجموعه اي از فرآيندهاست كه ارزش را خلق كرده، آن را براي مشتري بيان و تفهيم مي كند و به وي منتقل مي كند و ارتباط با مشتري را به نحوي مديريت مي كند كه سازمان و ذينفعان از آن بهره مند مي شوند (همان منبع).

بعدها و در سال 2007، اين تعريف دوباره توسط انجمن بازاريابي آمريكا مورد بازبيني و اصلاح قرار گرفت و بيان كرد بازاريابي، مجموعه اي از نهادها و فرآيندهايي است كه منجر به خلق، اطلاع رساني، انتقال و مبادله توليدات و ارائه هايي مي شود كه براي مشتريان، شركا و به طور كلي براي جامعه، ارزش آفرين است (Kotler & Keller, 2012).

بازاریابی، شناخت کردار مصرف کنندگان، سنجش آن، تبدیل این اطلاعات به برنامه ریزی محصولات تولیدی با هدف رفع نیازها می باشد. به عبارتی بازاریابی تلاش آگاهانه است برای تخصیص بهینه منابع و ایجاد نوعی تخصص در بازار. سازمان ها باید بازار هدف خود را بیابند تا بتوانند نیازهای آن را بهتر شناسایی کرده، محصولات و خدمات مناسب با آنها را تهیه و تأمین کنند (مهدی­پور و همکاران، 1384).