دانلود کتاب تاريخ ادبيات يوگسلاوی

*برای اولین بار تایپ شده با فرمت قابل ویرایش*

فهرست و پیشگفتار 

فهرست 1
رويدادهاي مهم تاريخي يوگسلاوي: 12
بخش نخست 14
تاريخچة زبان صرب و كرواسي 14
وضعيت زبان در قرون وسطي 15
كليساي اسلاوي و زبان محلي 17
تأثير زبان روسي 20
به سوي زبان محلي 21
اصلاحات ووك كاراجيچ در زبان 22
اكاوسكي و ايه‌كاوسكي 23
زبان ادبي جديد 25
سبك بلگراد 26
تحولات زباني بعد از فروپاشي يوگسلاوي (محمود فتوحي) 28
امانت زبان 31
بخش دوم 34
ادبيات قرون وسطي 34
شكل گيري مسيحيت اسلاوي 34
ادبيات ميانجي 35
ادبيات كليساي اسلاوي 36
زندگينامه نويسي 37
زندگينامة استفان نمانيا 39
ساواي مقدس(1235-1176) 39
دومنتيان 42
رمانهاي سلحشوري 45
اسقف اعظم، دانيلوي دوم 46
شاگرد گمنام دانيلو 47
به سوي رمانس و ادبيات خلاقه 49
حماسه كوزو 49
بخش سوم 54
ميان ادبيات كهن و جديد 54
تأثير روسها 55
يووان راييچ (1726-1801) 56
ذاخريا اُرفه‌لين(1726-1785) 56
جهت گيري اروپايي و تولد ادبيات جديد 57
دوسيتي ابرادوويچ(1739-1811) 57
شالوده‌هاي فرهنگ و ادبيات نوين 58
فرهنگ پدرسالاري و شهرنشيني 59
ووك استفانوويچ كاراجيچ(1787-1864) 60
سيما ميليوتينوويچ(1791-1848) 62
يوان استريا پوپوويچ(1806-1856) 63
پتار پتروويچ نيه‌گوش (1813-1851) 64
رمانتيسم و شكوفايي شعر تغزلي 66
برانكو راديچه‌ويچ (1824-1853) 67
يوان يوانويچ زماي (1833-1904) 68
جورا ياكشيچ(1832-1878) 70
لازا كوستيچ (1841-1910) 71
رئاليسم، عصر ادبيات داستاني 72
ياكوف ايگنياتويچ(1822-1889) 72
استفان ميترو ليوبيشا(1824- 1878) 73
لازا لازارويچ (1851-1891) 73
رئاليسم در شعر 76
نمايشنامة 77
رمانتيسم اسلاوي و ملي گرايي (محمود فتوحي) 78
بخش چهارم 85
قرن بيستم 85
ليوبومير نديچ (1858-1902) 86
يوان دوچيچ (1874-1943) 89
ميلان راكيچ (1879-1939) 90
الكسا شانتيچ (1868-1924) 90
وليكو پتروويچ(1884-1967) 91
ولاديسلاو پتكوويچ ديس (1880-1917) 92
پتار كوچيچ (1877-1916) 92
بوريساو استانكوويچ (1867-1927) 93
ايسي‌دورا سكوليچ(1877-1985) 94
ميلوتين اوسكوكوويچ (1884-1915) 94
آوانگارد و ادبيات در ميانة دو جنگ جهاني 95
ميلوش سرنيانسكي(1893-1977) 96
راستكو پتروويچ(1898-1949) 98
مومچيلو ناستاسيه‌ويچ (1894-1938) 98
ايوو آندريچ(1892-1975) 99
سوررئاليسم يوگسلاوي 102
ماركو ريستيچ (1902-1984) 102
ادبيات اجتماعي چپ و ادبيات محض 103
براني‌مير چوسيچ (1943- 1903) 104
دسانكا ماكسيموويچ (1898-1993) 104
برانكو چوپيچ(1915-1984) 105
ادبيات مدرن 106
واسكو پوپا (1921-1991) 107
ميودراگ پاولوويچ (تولد 1928) 108
استفان رايكوويچ (متولد 1928) 109
ميخائيلف لاليچ (1914-1992) 110
دوبريتسا چوسيچ (متولد1921) 111
مشا سليموويچ(1910-1983) 111
بوشكو پتروويچ(متولد 1915) 112
الكساندر تيشما (متولد 1924) 112
آنتونيه ايساكوويچ (متولد1923) 113
ميودراگ بولاتوويچ(1930-1991) 113
نو سمبوليستها 113
ايوان وي. لاليچ (متولد 1931) 114
برانكو ميليكوويچ(1934-1961) 114
بوريسلاو رادوويچ (متولد1935) 115
يووان خريستيچ(متولد1932) 115
ليوبومير سيموويچ(متولد1935) 115
ماتيا بچكوويچ (متولد 1939) 116
وِليمير لوكيچ (متولد1936) 116
الكساندر پوپوويچ (1929) 117
دوشان كوواچه‌ويچ(متولد 1948) 117
رادومير كنستانتينوويچ (متولد 1928) 118
پاوله اوگرينو (متولد 1926) 118
بورا چوسيچ (متولد 1932) 118
ميركو كواچ (1938) 118
بوريسلاو پكيچ (1930-1992) 119
دانيلو كيش (1936-1989) 119
ميلوراد پاويچ (متولد 1929) 120
دراگوسلاو ميخائيلوويچ (متولد1930) 121
بخش پنجم 123
ادبيات شفاهي صرب 123
از كهن‌ترين اسناد تا گردآوري 124
مقبوليت جهاني ادبيات شفاهي صرب 126
شعر حماسي صرب 127
آوازهاي غير تاريخي 129
آوازهاي صرب ميانه 129
مجموعة كوسوو 129
كوسوو و ناسيوناليسم صربي 133
مجموعة ماركو كراليه‌ويچ 133
آوازهاي دوران ميانه 139
هايدوك و اوسكوك 139
آوازهاي مسلمانان (دركرايينا krajina ) 142
اشعار حماسي شورشهاي قرن نوزده 142
شعرهاي حماسي متأخر 144
شعر غنايي 144
اجرا و تصنيف ترانه هاي عاميانه 146
ادبيات جهاني صرب. 153

مقـــــــــــــــــــدمه

بالكان سرزمينی است آغشته به خون و عسل. طبيعت زيبا و غني و دشتهاي حاصلخيز این شبه جزیره هميشه مهاجران ديگر سرزمينها را به خود جلب كرده است. بالكان ملتهب‌ترين بخش قارة اروپا و شايد جهان باشد. اين منطقه تلاقيگاه سه تمدن اسلامي مسيحي و اسلاوي است و هر برگ تاريخ اين خاك را با قصه‌اي خونين نوشته اند. شهر بلگراد تا كنون شاهد 115 جنگ بوده و بيش از 35 بار در آتش جنگ خاكستر شده است.
در دورانهاي ماقبل تاريخ، قاره آسيا زيستگاه اصلي اسلاوها بوده است، آنان در هزارة دوم يا سوم پيش از ميلاد از آسيا به مناطق مسكوني اروپاي شرقي مهاجرت كردند. در دورانهاي بعدي اقوام ديگر به سبب اوضاع وخيم و بد اقتصادي اجباراً به مناطق اسلاونشين اروپا مهاجرت كرده و بعضاً در آن نقاط رحل اقامت افكندند.
در قرون پنج و شش ميلادي همزمان با آغاز مهاجرت اقوام ژرمن (آلمان) به سمت غرب، مهاجرت گسترده اسلاوها شروع شد. از حدود قرن شش ميلادي اسلاوهاي جنوبي مهاجرت خود را به يوگسلاوي آغاز نمودند و به تدريج در نقاط مختلف آن مستقر شدند. مهمترين اقوام اسلاوي كه به اين مناطق رسيدند عبارت بودند از، صربها، كرواتها، اسلوونها، مقدوني ها . صربها كه در قرن ششم و هفتم ميلادي از ناحيه كاليسي به شبه جزيره بالكان و صربستان آمدند و كرواتها نيز مقارن همين ايام در كرواسي سكني گزيدند. 
با خاتمه مهاجرتها و استقرار اسلاوها در سرزمين هاي جديد، اقوام مختلف هسته هاي اوليه حكومت ها را سازماندهي كردند. اين حكومتهاي ابتدايي هريك شاه، ارتش ، خرانه داري و دولت جداگانه و مستقلي داشتند 
قسمت اعظم يوگسلاوي امروزي محل سكونت اقوام ايليري بوده و بدين سبب آن مناطق، ايليريا خوانده مي‌شود. اسلاوهاي جنوبي وقتي كه به بالكان آمدند خدايان گوناگون داشتند و بت پرست بودند. يوناني‌‌ها و رومي‌ها تصميم گرفتند كه همسايگان خود را از شرك به توحيد بكشانند و با رواج دين مسيح در ميان آن اقوام، كليد دروازة هاي بالكان را در دست بگيرند. مردم كشور اسلوني و كرواسي توسط مسيونرهاي خارجي كه از سوي پاپ اعظم روم ودولت ايتاليا به شهر بندري «اسپليت» در مقدونيه اعزام مي‌شدند به مذهب كاتوليك گرويدند. اما نياكان صربها و مقدوني‌ها را يوناني‌ها به مسيحيت در آوردند. در حقيقت صربها توسط پسران شواليه‌هاي منطقه سولون يونان به دين مسيحيت گرويدند، صربها حدود صد و پنجاه سال تحت حكومت يوناني‌ها زندگي كردند. 
در سوي ديگر بوسنيائي‌ها كه از قديم تحت تأثير اديان و فرهنگهاي شرقي بودند، در قرن چهاردهم به روي تركان عثماني آغوش گشودند و اسلام را پذيرفتند. از اين رو آنان را نژاد ترك مي‌خوانند، آنها نيز در مقابل، صربها را يوناني نژاد و كرواتها را ايتاليايي تبار مي‌دانند. زيرا اين هر دو قوم هويت ديني خود را از يونان و روم اخذ كرده اند. در حقيقت سه مذهب فعلي: اسلام، كاتوليك و ارتدوكس كه از تركيه ، يونان و ايتاليا وارد بالكان شده مهمترين عوامل جنگ و جدايي در ميان اسلاوهاي جنوبي بوده‌است. عوامل گوناگوني ديگري نيز در گذر تاريخ ميان اقوام اسلاوها جدايي افكنده و آنها را به مليتهاي مختلف تبديل كرده است. نزاع بر سر تاريخ و ادبيات و زبان و خاك كه مانند تار و پود در هم تنيده شده هنوز به شدت ادامه دارد، اين اقوام در زبان واحد تاريخ واحد و فرهنگ واحد زيسته‌اند. اما تفاوتهاي آنها ناشي از عناصر بيگانه‌اي است كه به اين مناطق راه يافته است. عمده‌ترين اين عناصر آميزه‌هاي ديني (ارتدوكس، اسلام و كاتوليك ) است. گرايشهاي ديني در ميان اسلاوها موجب تغيير هويت آنها شد و امروز عوامل اصلي تجزيه قومي در بالكان به شمار مي‌رود...