روسازي ازچندين لايه مختلف تشكيل ميگردد كه تعدادي از آنها را لايههاي چسبنده و تعدادي ديگر را لايههاي غير چسبنده تشكيل ميدهند. در اثر تردد وسـايل نقليـه بـر روسـازي راههـا، تنش به كليه اين لايهها اعمال ميگردد. ميزان اين تنش از لايهاي به لايه ديگر كاهش مييابد، تـا آنجا كه تنش اعمال شده به خاك بستر به اندازه اي برسد كه خـاك بـستر بتوانـد بـدون تغييـر شكل قابل توجهي آنرا تحمل نمايد. ميزان كاهش تنش در هـر لايـه، بـه ضـخامت و ويژگيهـاي مواد مصرفي در آن لايه بستگي دارد. براي تعيين ضخامت لايهها و انتخاب مـواد مـصرفي در آنها نياز است كه ميزان تنش و نحوه توزيع آن در لايههاي مختلف به خوبي در اختيار باشد. بطوري كلي خرابيهاي روسازي راهها را ميتوان به دو گروه خرابيهاي سـازهاي و خرابيهـاي وظيفهاي دستهبندي كرد.[ 1] خرابيهاي سازهاي وقتي به وقوع مـيپيوندنـد كـه سيـستم بعلـت نداشتن قدرت باربري كافي در اثر بارهـاي وارده آسـيب ديـده و ديگـر نتوانـد بـدون افـزايش بيشتر خرابي بارگذاري بيشتري را تحمل نمايد. خرابيهاي وظيفهاي وقتي اتفـاق افتـاده باشـد. بعلت لغزندگي، ناهمواري بيش از حد سطح روسازي و مانند آنها استفاده و بهره برداري از راه با اشكال صورت بپذيرد. اولاً موجي شدن روسازي را از نوع خرابيهاي سازهاي است.[ مربع] تشخيص نوع خرابي از نظر انتخاب نحوه روش مرمت و بهسازي روسـازي راه داراي اهميـت زيادي است. در واقع براي مرمت خرابيهاي بنيادي روسازي راه بايد از نظر سـازهاي تقويـت گردد. در صورتيكه براي مرمت و بهسازي خرابيهاي سطحي بايد با انجام اقـدامات ترسـيمي لازم، سطح رويه صاف و همواره شود...