دانلود مقاله سرمایه گذاری

 نوع فایل : Word 

تعداد صفحات : 80

مقدمه :

واحدهای تجاری به منظور تولید وفروش كالا خدمات ، در انواع مختلف دارائیها پولی (وجوه نقد، حسابها واسناد دریافتی)، دارائیهای مولد مشهود (ماشین آلات و تجهیزات زمین ) ودارائیهای نامشهود (حق اختراع، حق امتیاز، علائم تجاری وسرقفلی ) سرمایه گذاری می كنند. علاوه بر این، واحدهای تجاری ممكن است وجوهی را صرف خرید سهام واوراق بهادار سایر واحدهای تجاری نمایند كه حسب مورد به سرمایه گذاریهای بلند مدت یا كوتاه مدت طبقه بندی شود. موضوع بحث این نشریه، سرمایه گذاری بلند مدت در سهام واوراق بهادار واحدای تجاری است . مبنای تفكیك و تمایز بین سرمایه گذاریهای كوتاه مدت وبلند مدت كه هر دو به عنوان دارائی در تراز نامه طبقه بندی می شوند ، در واقع ماهیت وهدف سرمایه گذاری است . آن گروه ازسرمایه گذاریها كه به سهولت قابل فروش است ومی توان آن را بدون این كه خللی در روابط تجاری پدیدار شود یا لطمه ای به كار آئی عملیاتی واحد تجاری وارد آید به فروش رساند ، به عنوان دارئیهای جاری طبقه بندی می شود . سرمایه گذاریهائی كه به منظور ایجاد ارتباط ومناسبات عملیاتی وتجاری با سایر واحدها انجام می گیرد به عنوان سرمایه گذاریهائی بلند مدت طبقه بندی می شود . علاوه بر این ، آن گروه از سرمایه گذاریها كه قابلیت فروش سریع ندارد ، هر چند موجب ایجاد وبسط روابط عملیاتی وتجاری با سایر واحدهای تجاری نمی شود ، نیز می تواند به عنوان سرمایه گذاری بلند مدت معمولا در ترازنامه بعد از دارئیهای جاری اما قبل از اموال ، ماشین آلات ، وتجهیزات وتحت سر فصل جداگانه ای به همین نام (سرمایه گذاریهای بلند مدت) ارائه می شود .

اگر چه برای سرمایه گذاری در سهام واوراق قرضه دلایل بسیاری وجود دارد اما انگیزه اصلی ، افزایش درآمد خود را (1) مستقیما از طریق دریافت سود سهام یا سود تضمین شده سرمایه گذاری یا از طریق افزایش قیمت بازار سهام واوراق قرضه یا (2) به طور غیر مستقیم از طریق ایجاد وتحكیم روابط مناسب عملیاتی با سایر واحدهای تجاری به منظور بهبود نتایج عملیات خود ، افزایش دهد . معمولا سرمایه گذاریهای بلند مدت به منظور دستیابی به هدف دوم ، یعنی بهبود نتایج عملیات از طریق برقراری روابط مناسب تجاری وعملیاتی با واحد های تجاری دیگر صورت می گیرد . زیرا ، واحد سرمایه گذار از طریق اعمال نفوذ وكنترل بر خط مشی های مالی وعملیاتی واحدهای سرمایه پذیری كه تامین كننده عمده مواد اولیه مورد نیاز واحد سرمایه گذار می باشد ، خریداران محصولات واحد سرمایه گذار یا سایر واحدهای تجاری كه با واحد سرمایه گذار ارتباط و مناسبات تجاری دارند ، می تواند نتایج عملیات خود را به طور مستمر بهبود بخشد.

هدفهای سرمایه گذاریهای بلند مدت :

همان گونه كه اشاره شد واحدهای تجاری ممكن است به دلایل مختلف اقدام به سرمایه گذاری در سهام و اوراق قرضه سایر واحد های تجاری نمایند . برای مثال،این گونه سرمایه گذاریها ممكن است به منظور برقراری مناسبات وایجاد روابط نزدیك با تولید كنندگان عمده مواد وكالاهای مورد نیاز یا فروشندگان محصولات واحد سرمایه گذار صورت گیرد . حقوق ناشی از مالكیت سهام عادی واحد های تجاری دیگر موجب می شود كه واحد سرمایه گذار در نحوه مدیریت و تصمیم گیریهای واحد سرمایه پذیر اعمال نفوذ كند . بنابراین ، بسیاری از واحد های تجاری از سرمایه گذاری در سهام عادی به عنوان وسلیه ای برای كنترل فعالیت های واحد های دیگر وهمچنین تحصیل مالكیت واحدهای كه نقدینگی مناسبی دارند ، استفاده می كنند .

قسمت ا لف : سرمایه گذاری در سها م عا دی :

ثبت سرمایه گذاریهای بلند مدت در تاریخ خرید طبق اصل بهای تمام شده ، سرمایه گذاریهای بلند مدت در تاریخ خرید باید به بهای تمام شده ثبت شود . بهای تمام شده سرمایه گذاری شامل خرید ، حق الزحمه كارگزار ، مالیات انتقال وسایر مخارجی است كه برای تحصیل سرمایه گذاری مزبور می شود . اگر در ازای ازرش سرمایه گذاری تحصیل شده دارائیهای غیر از وجه نقد واگذار شود وارزش متعارف دارائیهای مزبور نیز مشخص نباشد ، در این صورت ارزش جاری بازار (قیمت بورس) سهام مورد سرمایه گذاری را می توان مبنای بهای تمام شده سرمایه گذاری وارزش دارائی غیر نقدی واگذار شده در مبادله ، قرار دارد . در این گونه موارد چنانچه ارزش جاری بازار سهام مورد سرمایه گذاری وارزش متعارف دارائی غیر نقدی واگذار شده در مبادله ، مشخص نباشد باید از نظر كارشناسان وارزیابان مستقل برای تعیین بهای تمام شده استفاده كرد .

چنانچه دو یا چند گروه مختلف سهام به طور یكجا خریداری شود ، كل مبلغ پرداختی باید بین گروههای مختلف سهام سرشكن گردد . اگر سهام خریداری شده در بورس اوراق بهادار مورد معامله باشد از قیمتهای بازار (بورس) آنها می توان به عنوان مبنا برای سرشكن كردن بهای تمام شده استفاده كرد . این روش تخصیص بهای تمام شده اصطلاحا روش ارزش نیبس بازار نامیده می شود .

سرمایه گذاری غالبا در بین فواصل زمانی پرداخت سود صورت می گیرد .

در مورد اوراق قرضه ، طبق اصول پذیرفته شده حسابداری ، بهره (سود تضمین شده)تحقق یافته به عنوان بخشی از بهای خرید محسوب مگردد زیر پرداخت آن تعهد شده است . در مورد سهام ، سود سهام بخشی از بهای خرید تلقی نمی شود زیرا فرایند كسب سود تا زمانی كه توزیع سود سهام اعلام نگردد تكمیل نشده است. حال نحوه ثبت سرمایه كذاریهای بلند مدت در سهام با استفاده از مثال زیر بیان كنیم . مثال : شركت خراسان در تاریخ 1/10/1*13 تعداد 500 سهم 500 ریالی شركت تهران را به مبلغ 000/000/1 ریال خریداری می كند . سود سهام معمولا دراول مهر ماه هر سال پرداخت می گردد . آخرین سود سهام پرداختی برای سهم 50 ریالی بوده است . ثبت سرمایه گذاری به شرح زیر خواهد بود:

سرمایه گذاریهای بلند مدت - سرمایه گذاری در سهام شركت تهران 000/000/1

بانك 000/000/1

در صورتی كه روش یكنواختی بر مبنای شناسایی ویژه بهای تمام شده هر گروه از سرمایه گذاریها بطور مشخص بكار گرفته شود ،حسابداری سرمایه گذاریهای بلند مدت آسان می گردد . هر یك از سرمایه گذاریها باید بطور جداگانه ثبت شود.

ثبت مزبور باید بیانگر (تعداد) ، تاریخ وبهای تمام شده یك واحد سرمایه گذاری باشد. جزئیات مزبور هنگامی كه بخشی از سرمایه گذاری در آینده به فروش می رسد حائز اهمیت است زیرا بهای تمام شده سرمایه گذاریهای فروش رفته باید بر مبنای سیستماتیك تعیین گردد در غیر این صورت ممكن است در محاسبه سود (زیان) اشتباه یا دستكاریهای رخ دهد .

معمولا شناسایی دقیق سرمایه گذاری ( سهام ) فروش رفته مشكل نیست . اما در مواردی كه به دلیل تعدد ویا حجم معاملات انجام یافته نسبت به سرمایه گذاریها ، شناسائی ویژه سرمایه گذاری ( سهام ) فروش رفته مشكل باشد ارجح است كه از مبنای اولین صادره از اولین وارده استفاده شود استفاده شود . ازنظر صورتهای مالی ، استفاده از روشهای شناسائی ویژه ، اولین صادره از اولین وارده یا میانگین ( به استثنای اولین صادره از آخرین وارده ) برای تعین بهای تمام شده سرمایه گذاریهای فروش رفته شده می باشد .

تاثیر میزان سرمایه گذاری :

نحوه حسابداری سرمایه گذاری بلند مدت غالبا به میزان سرمایه گذار در سهام عادی واحد سرمایه پذیر بستگی دارد . سرمایه گذاری بلند مدت یك واحد تجاری در سهام عادی واحد تجاری دیگر را می توان بر حسب درصدی از سهام واحد سرمایه پذیر به شرح زیر طبقه بندی كرد :

1- سرمایه گذاری بیش از50 درصد سهام

2- سرمایه گذاری بین 20 درصد تا 50 درصد سهام

3- سرمایه گذاری كمتر از 20 درصد سهام

در مواردی كه یك واحد تجاری بیش از 50 درصد سهام عادی واحد تجاری دیگر را در مالكیت خود دارد ، سرمایه گذار اصطلا حا واحد اصلی وسرمایه گذار ، واحد فرعی نامیده می شود . سرمایه گذاری در سهام عادی فرعی ، در صورتهای مالی واحد اصلی به عنوان سرمایه گذاری بلند مدت گزارش می شود . در این گونه فرض بر این است كه واحد اصلی بر واحد فرعی كنترل دارد ، از این رو واحد اصلی ملزم به تهیه صورتهای مالی تلفیقی می شود . صورتهای مالی تلفیقی با صورتهای مالی جداگانه هر یك از واحد های اصلی وفرعی تفاوت دارد . در تهیه صورتهای مالی تلفیقی شخصیتهای حقوقی مستقل واحد اصلی و واحد یا واحدهای فرعی نادیده گرفته می شود وهمگی از لحاظ مقاصد گزارشگری مالی به عنوان یك شخصیت اقتصادی یگانه در نظر گرفته می شوند . در برخی موارد هرچند واحد سرمایه گذار ممكن است كمتر از50 درصد سهام عادی واحد سرمایه پذیر را در مالكیت خود داشته باشد اما شواهد موجود ممكن است حاكی از این باشد كه واحد سرمایه گذار خط مشی های مالی وعملیاتی واحد سرمایه پذیر را تحت كنترل دارد . در چنین مواردی نیز واحد سرمایه گذار ( واحد اصلی ) باید صورتهای مالی تلفیقی تهیه كند . به حر حال ، معیار اهمیت در مورد وجود كنترل ودر نتیجه تهیه صورتهای مالی وتلفیقی ، مالكیت در بیش از 50 سهام عادی دارای حق رای واحد سرمایه پذیر است.

اگر چه واحد سرمایه گذار با اختیار داشتن كمتراز 50 درصد سهام عادی واحد سرمایه پذیر ممكن است نتواند بر خط مشی های مالی و عملیاتی واحد سرمایه پذیر كنترل داشته باشد اما با دارا بودن كمتر از 50 درصد وبیشتر از 20 درصد سهام ، امكان اعمال نفوذ قابل ملاحظه بر خط مشی های مالی وعملیاتی واحد سرمایه پذیر را خواهد داشت . طبق استانداردهای حسابداری ، در صورتی كه درصد سرمایه كذاری درسهام عادی دارای حق رای واحد سرمایه پذیر بین 20 تا 50 درصد باشد عموما واحد سرمایه گذاری می بایست از روش ارزش ویژه استفاده كند . اگر درصد سرمایه گذاری كمتر از 20 درصد باشد ، احتمالا واحد سرمایه گذار بر خط مشی های مالی وعملیاتی واحد سرمایه پذیر نفوذ قابل نخواهد داشت ودر نتیجه برای حسابداری سرمایه گذاری در سهام باید از ( 1) روش بهای تمام شده یا ( 2 ) قاعده اقل بهای تمام شده یا قیمت بازار استفاده شود ...