نوع فایل : Word

مقدمه

رنسانس در لغت يعني نوزايي .

با پايان گرفتن سده هاي ميانه ، عصر رنسانس آغاز شد .

در اين عصر انديشه وهنر جان تازه اي كسب كرد و اروپا از ركود اقتصادي قرون وسطي به در آمد . به عبارتي مي توان گفت در عصر نوزايي دستاوردهاي تمدنهاي باستاني يونان و روم مجدداً مورد توجه و حتي تقليد قرار گرفت .

معمولاً هنر دوره نوزايي را به دو دوره تقسيم مي كنند : دوره اول يا اوايل رنسانس كه از اواخر سده سيزدهم آغاز مي شود وتا نخستين سالهاي قرن پانزدهم ادامه مي يابد ، دوره دوم دوره اي است كه در آن هنرمندان طراز اول مهارتهاي تكنيكي خود را به كمال رساندند . اين دوره را اوج رونسانس مي گويند ، در اين دوره با استفاده از الگوهاي كلاسيك يونان و روم باستان نوعي همنوايي متعادل ، كلاسيك و ناب بوجود آمد .

از نظر هنرمند دوره رنسانس انسان متفكر در سقوط يا صعود خود صاحب اختيار و اراده است . اين انسانگرايي يكي از وجوه مشخصه هنر دوره رنسانس است و در پيكره هاي سده پانزدهم به خوبي متجلي شده است .

هنر عصر رنسانس وبخصوص نقاشي آن عصر ء به ميزان قابل توجهي مديون يك هنرمند ايتاليايي اواخر قرن سيزدهم ميلادي موسوم به جوتو( پدرهنرغرب ) بود ، اولين نقاشي كه با كار خويش ختم هنر قرون وسطي را اعلام كرد .

در مجموع هنر دوره رنسانس مجدداً به عينيت و طبيعت روي مي آورد و مسأ له طبيعت و رابطه ميان انسانها را مورد توجه قرار مي دهد .