اضطراب کودکی
اضطراب
پدیده‌ای طبیعی است و همگان آن را در وهله‌ای احساس می‌کنند. اضطراب
پاسخی‌ضروری به‌فشار روانی است و‌فرد را به هنگام رویارویی با خطر برای
فعالیت و کنش آماده می‌کند. در مواقع بسیاری، چنین پاسخی عقلانی و حتی
حیاتی است (کنرلي، ترجمه مبيني، 1384). واکنش‌های مشهودی که در برابر
ناکامی، و واکنش‌هایی که در رویارویی با شکل‌های دیگر فشار روانی ابراز
می‌شوند مفهوم اضطراب را به میان آورده‌اند. فرض بر این است که هر موقعیتی
که بهزیستی جاندار را به خطر می‌اندازد حالت اضطراب را به وجود می‌آورد،
تعارض‌ها و گونه‌های دیگر ناکامی یکی از خاستگاه‌های اضطراب‌اند. همچنین
خطر آسیب بدنی، به خطر افتادن عزت نفس و وارد آمدن فشار برای انجام کارهایی
فراتر از توانمندی‌های آدمی، در وی اضطراب ایجاد کند. منظور از اضطراب،
هیجان ناخوشایندی است که با اصطلاحاتی مانند «نگرانی»، «دلشوره»، «وحشت» و
«ترس» بیان می‌شود و همه انسان‌ها درجاتی از آن را گاه گاه تجربه می‌کنند.
(اتكینسون، ترجمه براهني و همکاران، 1380).
اگرچه
پژوهشگران چند دهه است که ترس، اضطراب و نگرانی را بررسی کرده‌اند ولی
هنوز بر سر تعریف و مفهوم بندی آنها اتفاق نظر ندارند. و گاهی آنها را به
جای یکدیگر به کار می‌برند. اضطراب، ترس، نگرانی سه سازه فرضی هستند که یک
رشته رویدادهای‌ذهنی را‌نشان می‌دهند رویدادهایی که آنها‌را از‌نشانه‌های
رفتاری، پاسخ‌های فیزیولوژیک و گزارش اشخاص استنباط می‌کنیم (شرودر
وگوردان، ترجمه‌ي فیروز بخت، 1384)
ترس‌ها
به پاسخ هشدار فطری و تقریبا زمینی به موقعیت خطرناک و مهلک اشاره دارد
افراد «هشدارهای کاذب» احساس می‌کنند که در آنها محرک‌ها یا موقعیت‌های بی
ضرر، خطرناک، پنداشته‌می‌شوند (استریت و‌بارلو 1994، به‌نقل از‌هالجین
ویتسبورن، ترجمه سید محمدی، 1383).
اضطراب
برخلاف واکنش هشدار دهنده و فوری ترس نوعی هیجان یا حالت خلقی است که
مشخصه آن عاطفه منفی مانند تنش و ناآرامی و بیمناکی و نگرانی است. (بارلو
2002، به نقل از شرودر و گوردن، ترجمه فیروز بخت، 1384) اضطراب بیشتر آینده
گرا و کلی است و عنصر شناختی و عاطفی دارد وقتی فرد مضطرب است احساس
می‌کند اتفاق وحشتناکی روی خواهد داد که قدرت تغییر دادن آن را ندارد سپس
روی نگرانی‌های درونی خود تمرکز می‌کند و درباره احتمال خطر یا تهدید گوش
به زنگ یا بیش از حد مراقب می‌شود. (هالجین و ویتسبورن، ترجمه سید محمدی،
1383)
کودکان
در بهترین موقعیت‌ها هم مقداری اضطراب را تجربه می‌کنند به شکل نگران،
بیم، ترس، و‌یا استرس‌نگرانی عادی‌و اضطرابهای‌زودگذر وقتی‌رخ می‌دهند که
کودکی با یک موقعیت ناآشنا و یا استرس زا روبرو می‌شود و در واقع این
اضطرابهای نرمال در طی دوران رشد کودک به طور طبیعی رخ می‌دهند.
اضطراب
کودکان بیش از آنکه بر آنچه کودک را مضطرب می‌کند متکی باشد بر این استوار
است که چه‌میزان اضطراب شکل گیری‌شخصیت یک کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
هنگامی که نگرانی و اجتناب به صورت یك پاسخ خودکار کودک در بسیاری از
موقعیت‌ها شکل گیرد وقتی آنها دائما احساس عصبی بودن می‌کنند و یا وقتی
نوازش و یا اطمینان دهی به آنها در آرام کردنشان بي‌تأثير باشد برای چنین
کودکانی اضطراب حالت محافظت ندارد بلکه در شرکت در فعالیتهای مختلف روزمره
مدرسه، روابط دوستانه، عملکرد تحصیلی مانع ایجاد می‌کند.
اضطراب
می‌تواند در تصمیم‌های کودک مداخله کند یک کودک مضطرب نوعا غیر واقع بین
است، بدبین است آنها به اطمینان بیش از حد نیاز دارند و ممکن است فکر کنند
این امنیت زودگذر است. عدم اطمینان و عصبانیت هم می‌توانند علائم اضطراب
باشند وقتی کودکی با استرس و نگرانی خلع سلاح می‌شود و یا از کم خوابی خسته
می‌شود، و احساس متفاوت بودن از دیگر کودکان دارد می‌تواند باعث اضافه
افزایش نگرانی آنها شود. (کیم برلی، 2007).
نتایج
تحقیق نشان می‌دهد که کودکان مضطرب و افسرده در املاء و هجی کردن، غلطهای
بیشتری نسبت به گروه کنترل (که این دو اختلال را نداشتند) داشته‌اند. لیکن
در خواندن تفاوتی دیده نشده است. (پائولابونیفاسی[1] و همکاران، 2008)
فرمت ورد قابل ویرایش
همراه با رفرنس نویسی و پاورقی داخل متن
پیشینه تحقیق کامل: خارجی و داخلی
منابع فارسی کامل
منابع انگلیسی کامل
برچسب ها:
اضطراب کودکی اختلال‌های اضطرابی در کودکان علائم عمومی اضطراب در کودکان ترس در برابر اضطراب درمان اختلال‌های اضطرابی