پرسشنامه های مذکور از سه قسمت تشکیل شده بود، قسمت اول آن پرسشنامه جو سازمانی لیتوین و استرینگر، قسمت دوم پرسشنامه شناخت شغل جان واگنر و قسمت سوم پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت، بود. از آلفای کرونباخ برای پایایی ابزارها وبرای روایی، از روایی محتوایی و برای اطلاعات توصیفی متغیرها از روش همبستگی پیرسون ومیانگین و انحراف معیار و از رگرسیون چندگانه، برای تعیین رابطه ی متغیر ها با هم استفاده شد. پایایی ابزار جو سازمانی ۰/۸۱ و پایایی ابزار شناخت شغل ۰/۴۵ و ابزار رضایت شغلی ۰/۶۲ بدست آمد. تمام متغیر ها با هم از جمله ویژگیهای شغلی و رضایت شغلی با هم رابطه ای به دست نیامد. رابطه جو سازمانی و رضایت شغلی نیز باهم رابطه ای نداشتند.

در نهایت اثر جو سازمانی بر رابطه ویژگی های شغلی و رضایت شغلی نیز نتوانست در این رابطه تاثیر بگذارد. این یافته ها نشان دادند که رابطه ویژگیهای شغلی و رضایت شغلی نمی تواند بطور جامع و کامل بدون در نظر گرفتن جو سازمان، ملاحظه شود. غنی سازی شغلی برای بالا بردن ویژگیهای شغلی وقتی که مدیران از جو و محیط کارشان رضایت کافی نداشته باشند، مداخله ای مناسب است. بهبودکیفیت زندگی کاری مدیران و ایجاد برنامه هایی برای تقویت روابط همکاران با هم و با سرپرستانشان و ایجاد تیم کاری از جمله پیشنهادات این مطالعه بوده است.

.