تعداد صفحات: 50 صفحه

فهرست مطالب

فصل اول

مقدمه 

بيان مسئله 

اهميت تحقيق

فرضيه تحقيق 

طرح تحقيق

فصل دوم

پيشينه تحقيق 

تعريف هراس

زمينه تاريخي فوبيك

تعريف هراس اجتماعي 

موقعيت هاي متداول هراس اجتماعي

تشخيص هراس اجتماعي

عوامل موثر در رفتارهاي فوبيك

درمان فوبي اجتماعي

درك و فهم افكار نگران و با خود صحبت كردن

رفتار درماني

شناخت درماني

ماهيت عزت نفس 

اهميت عزت نفس  

فرآيندهاي افزايش عزت نفس

فصل سوم

جامعه  

نمونه  

روش نمونه گيري

روش تحقيق

ابزار تحقيق

آزمون هاي آماري

فصل چهارم

تجزيه و تحليل اطلاعات

استنباط آماري

فصل پنجم

نتايج                                                                                

محدوديت هاي تحقيق                                                          

پيشنهادات                                                                         

پيشنهاد به مسئولين و مراكز مشاوره                                           

ضمائم

پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت                                            

منابع و ماخذ                                                                       

مقدمه

چکیده :

مساله عزت نفس و مقوله خود ارزشمندي از اساسي ترين عوامل در رشد مطلوب شخصيت افراد است. برخورداري از اراده و اعتماد به نفس قوي ، قدرت تصميم گيري و ابتكار ، خلاقيت و نوآوري ، سلامت فكر و بهداشت رواني ، رابطه مستقيمي با ميزان و چگونگي عزت نفس و احساس خود ارزشمندي فرد دارد (غلامعلي افروز ، 1376) امروزه در درمان بسياري از اختلالات شخصيتي و رفتاري از قبيل ترس ، كمرويي ، لجبازي و پرخاشگري به عنوان اولين و مهمترين گام به ارزيابي و پرورش احساس عزت نفس ، تقويت اعتماد به نفس و مهارتهاي فردي و اجتماعي آنان مي پردازند.

در بررسي هايي كه بر روي افراد داراي عزت نفس پايين صورت گرفته ، علائمي چون : شكايات جسماني ، افسردگي ، اضطراب ، كاهش سلامت عمومي بدن ، بي تفاوتي و احساس تنهايي ، تمايل به اسناد شكست خود به ديگران ، عدم رضايت شغلي و كاهش عملكرد ، عدم موفقيت آموزشي و داشتن مشكلات بين فردي گزارش شده است.

اضطراب ريشه اش دروني و رواني است و در مراحل رشد شخصيت پايدار مي شود و پاسخي براي تهديدي ناشناخته و داراي جنبه تعارضي و غالباً مزمن است. هنگاميكه چنين اضطرابي به وجود فرد مستولي شود ، اعتماد به نفس كاهش مي يابد ، قدرت نگرش واقع بينانه و برقراري ارتباط متقابل با ديگران به حداقل مي رسد و ناآرامي و بي قراري ، گريز از ارتباطات معمول اجتماعي و دل مشغولي هاي مفرط ، شخصيت فرد را فرا مي گيرد……..

و………..