حدود هفت میلیون و پانصد هزار نفر حاشیه نشین در ایران سکونت دارند. در این میان شهر مشهد رتبه اول و بالاترین میزان حاشیه نشینی را به خود اختصاص داده است. به طور کلی عامل اصلی در پیدایش و گسترش پدیده اسکان غیررسمی در مشهد را می توان مهاجرت­ دانست که علت اصلی آن نیز دافعه و جاذبه روستایی- شهری می باشد در این تحقیق الگوی مصرفی خانوارهای حاشیه نشین شهر مشهد و ارزیابی امکانات رفاهی و متغیرهای تاثیرگذار در الگوی مصرفی آنان مورد بررسی قرار گرفته است  و در پی آن بودیم تا شناخت جامع تری از وضعیت رفاهی و اقتصادی آنان حاصل شود.

  بدین منظور پرسش نامه­ ای به روش توصیفی کمی تهیه شد و به طور تصادفی بین 405 خانوار حاشیه نشین شهر مشهد توزیع گردید. داده های پرسش نامه با استفاد ه از روش های آماری نظیر آزمون R2 و آزمون F و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج حاصله با هزینه درآمد خانوارهای خراسان رضوی مورد مقایسه قرار گرقت. یافته های پژوهش نشان می دهد از جمله متغیرهای تاثیرگذار بر رفتار مصرفی خانوارهای حاشیه نشین سطح سواد و شغل سرپرست خانوار بوده یعنی تنها 7 درصد سرپرستان خانوارها دارای مدرک دیپلم تا لیسانس و نزدیک 66 درصد سرپرست خانوارهای حاشیه نشین دارای مشاغل آزاد بوده اند. یافته های دیگر تحقیق نشان می­دهد توزیع مصرف خانوارهای هر دو گروه با درآمد گروه مورد نظر رابطه معناداری دارد. همچنین 26% هزینه های خانوارهای شهری را مصارف خوراکی و 74% را مصارف غیرخوراکی تشکیل می­دهد که این میزان برای خانوارهای حاشیه نشین 53% مصارف خوارکی و 47% مصارف غیرخواکی است. این آمار نشان دهنده این است  که بیشتر درآمد خانوارهای حاشیه نشین بر خلاف خانوارهای شهری صرف هزینه های خوراکی می شود.

و ....